DashuriseTi mjelmë e bardhë e shenjtëruar,
që shpirtin m’dez si zjarr e flak,
mbi buzë-brigje ,ar i kulluar,
buqetë me vargje, lule-dhuratë
E thellë si deti valë pa mbarim,
ti dallandyshe, refren me erë,
si dritë e hënës, në çdo shikim,
në gur çel puthje, frymon pranverë
O mjelmë e bardhe, zjarr virgjëreshe,
je ëndërr-moshë për çdo njeri,
erës së paqtë,parajsë princeshe,
në krah të fluturës brilant ti rri
O mjelmë e artë si frymëz-vjeshte ,
që shpirtin skuq si prush e flak,
në buzët-etur, qumësht-gjineshtre,
si velë të ngjit, në qiell te shtat
Çupëz e ndrojtur plot nur e hire,
buzeqeshje derdh si një ylber ,
n’lëndinë përhumbur mbjell xhevahire
në shpirt nektar që jep e mer
E çiltër je si flok-debor,
ku nën të frymon krejt gjithësia ,
vallzim kristalesh, dritë-meteor,
një ëndërr-rozë,ësht dashuria!
Katerina Veizaj 12.02.2025 Italy
