Qielli djeg nuk ngroh
më tokën
dhe hëna del
më rrallë,
rretë në qiell janë
hallakatur.
tokat pëmbyten digjen zjarr.
Koka po rëndon
mbi supe
apo supet janë
rënduar
se kuptoj nga vjen
rëndesa
jeta po na bën
të vuajmë.
Motrat nuk puthen
më kurrë
as vellezrit s’puthem
më
Djalli ka pushtuar
shpirtat
nuk ka më kuptim
asgjë.
Botën sot mbyti
kolera,
njerzit ikën një
nga një
kush të përcjell
në varreza
nuk të qan njeri
me zë
Jetë moj sa ke
ndryshuar
je bërë kuçedër
e zezë
njerëzve u hipi
babëzia
të vrasin janë
të pabesë.
Pse o jetë je bëre
mizore
a e di s’je shumë
e gjatë
nuk do rrojmë 100
vjetë
do ikim nuk vijmë
prapë.