Kush prek Dibrën .ka prekë zotin!!
Kjo tokë e lashtë më e vjetër se vetë jeta..
Gji ëmbël qumështi që mëkoj trima ndër breza.
Kush prek këtë tokë .ke prekë vetë zotin.
Hijenat që pijnë gjinë .e shterin kraharorin..
Filizave të njomë me iua marrë .atë pikë gji prej goje..
Zgjohu vëlla sot nesër .do jetë foort vonë kuptoje..
Koha në orbitë po rrotullohet më s.pret.
Çatia që të shkulet .në rrënjë e themel..
Caku i durimit më s.mban tu shkrep rrufe mbi çati..
Gjoksin ta pijnë hijenat .ashtin po të shkrijë..
Datyrimin e saj në qofsh isan jepi hakun.
Ose prit fundin tragjik e fike derën e oxhakun..
Po iu serviret çokollatë e ëmbël për tradhëtarët..
Kohës që rreket fjetur me asgjë nuk matet..
Sa të thjeshtë e kanë si bukë të gatuar.
Mbi gjumin e të pazotëve në llucë zhytur mbuluar…
Një gjë të dini o të heshturit e vdekur..
Pjellës suaj çdo keni t.iu tregoni për këtë tragjedi..
Gabimet e juaja vepruar papërgjegjshëm.
Kur prek ktë tokë .prek zotin mbi kry..
Universi dhe koha në orbitë zbuloi se në çdo planet ka jetë..
E këtu që vetë jeta ka shije e gjallëri.
Ktë copë të planetit tradhëtia po e fundos përgjithmonë.
Përfiton bindshëm mbi heshtjen e gabimin tonë..
Shkroi!!
Miranda Troci Derti!!
Reç Dibër!!
Mu falë sonte!
( frymëzim)
Shpirtin bosh pa kryefjalë.
Mu falë sonte pasthirrmë ofshamë.
Në drithërimat e natës dua të vdes.
Vetëm sonte bëhu i gjallë.
Avujt e shpirtit këthjellimat mi ndjej.
Kërcëllimat eshtrash në ashtin që ziejë.
Në ke dhembshuri mu falë ktë natë.
Dëlirësinë lypë deri në agë.
Nesër pasthirrmat e mesnatës shkrirë ekstazë.
Përsëritshëm kërkuar prapë e prapë.
Natën të falë ëmbëlsisht në avuj .
Zë drithërime ashtit përflakur..
Dorëzuar në amsh ngjallë asht dashnie.
Hesht falju mesnatës çmendurie .
Dehur në djersë mishtë qullosur.
Natës iu falëm ndjenjash prangosur.
Shkroi!
Miranda Troci Derti!
Reç Dibër!
I nderuar Profesor i madh!
Pasqyra e një mësuesi është nxënësi!
Mirënjohje deri në përulje për dedikimin kaq madhor .në emrin tim”i nderuari din të nderojë e të vlerësojë” ju falenderohem me dorë në zemër .shëndet familjar paqit !
Me respekt!
Reç Dibër!
Valē dritē apo rrymē fotonesh !!
(Dedikuar zj . Miranda Troci Derti!)
Kush mē shumē i miklon ndjenjat
Jo tinzare por e ēmbēl
Si njē zonjē tepēr krenare
Mē ngacmon edhe nē ēndërr !
Poezia vjen ndēr ndjenja
Me estetik dhe figura
Stilet shpejt janē lartësuar
Meditoj risitē qē prura !
Mos u nxito tē emrohesh
Nuk ēshtē lodēr poezia
S’ bēhesh por mē shumē i lindur
Rrjedh natyrshēm fantazia !
Nuk ka matës jo nuk munden
Ti vēnē emrin njē. poeti
Bashkē me ndjenjat penetrojnë
Mbase shkulma fallciteti !
Lodroj ndër muza , krijime
Cfarē pēlqej dhe admiroj
Cdo poet ka. vecansitē
Tē pērkryerēn kērkoj !
Janē tē shumtē qē krahasojnē
Me sentenca hiperbolash
Shpērthen fort identiteti
Bombardime metaforash !
E pelqej shumē poezinē
Nē pak vargje jep aq shumē
Respektoj cfardo krijimi
Janē vlera qē vinē tek unē !
Ty poet tē respektoj
Pēr gjithcka qē ti krijove
Me ty ndjenjat i bashkoj
Sepse shumē mē lumturove !
Mos vallë kjo fjala poet
Me pathos ty tē tērheq
Vlerēs vlerat nuk ja rrisin
S’ kam cfar’ tē shtoj, cfarē tē heq !
