HEROINËS ANTIGONA FAZLIU
Antigona e Dardanisë,
Ti shqiponja e malësisë.
E le shkollën e mjekësisë,
Kape armën e lirisë.
Antigonë, thellëzë e malit,
Drenasin tënd e nderove.
Në UÇK u rreshtove,
Përkrah shokëve ti luftove.
Në frontë të luftës moj sokolesh,
Ti qëndrove si burrëresh.
Mbi armikun, por si rrufe,
Për të çliruar, t’shtrenjtin Atdhe.
Ishe e re 18 vjeçare,
Nuk t’u dhimsë jeta fare.
Ike në lulen e rinisë,
Në luftë me shkjaun e Serbisë.
Ky yll drite që ma s’jetonë,
Në përjetësi do të rronë.
Jo s’ka vdekur Antigona,
Do të qëndrojë në zemrat tona !
Miqëve, shokëve
dhe të afërmve,
Sjellja jote ju mungon.
Moj gojëmbla Kosovare,
Bukuroshja Antigonë.
Se provove vellon e nusërisë,
Moj princesha e Dardanisë.
S’bashku me dëshmorë të tjerë,
Ju luftuat dhe rat me nderë.
Dy vëllezërit dhe babain,
Ja burgosën e torturuan,
Por ato e përballuan
Dhe asgjë nuk treguan.
Ah Serbi moj e pa besë,
Ja le Antigonës, shkollën n’mes.
Mbeti nëna me duar në gji,
Gjithë familja është në zi.
Një cikël me trille poetike nga jeta gjimnaziste e vitëve 060
UNË DHE TI
Unë jam drita e diellit
Ti je hija ime,
Ti je lulja e erëshme
E unë bleta,
Ti je reja e ngarkuar
E unë lot i syve të mi.
KUJTIMI I SAJË
Ajo jeton në zemrën time
Si një cikël e xham’të,
Gërvin në zemër
Çdo minutë,
Çdo orë,
Çdo ditë.
KUJTIMET
Kujtimet ku janë futur
Marrin arratinë
Në qiellin e pa anë,
Ndjenja më vjen si një flutur
E gjallë më mban.
E prap kujtimet ikin
Si zogjt kur zënë shirat,
E lënë pas retë e trishtimit.
DHE NJË ÇAST
Dhe një çast
Kur dyshimet dhe grindjet
U zgjuan në takim,
Si mjegull sterrë
Ranë mbi ne.
ÇAST
Dhe era në muzgun asket
Karron e gjëmimëve
Tej grykave e nget,
Një re që polli vetëtimën
Lëpin pyllin me gjuhën e vet.
