Një mëngjes
Më zgjoi një dallandyshe në mëngjes
Tek hyri me vrull në dhomën time
Veroren e hoqa,ia lashë peng
Si mesazh i bukur pritje.
Vërtitej mureve po s’gjente dot dritaren
Si satelit i humbur në orbitë
Dhe unë që doja mbi flokë të më ulej
Ta ndjeja si dorë që shpupuritë.
I thirra po trembej fort nga unë
Unë që kaq shumë e prisja
Për herë të parë mendova
Një gjuhë zogjsh të njihja.
Në gjerësinë e qiellit ku rendin retë
Përhap cicërima në zhargonin tënd
Më prek pamja jote dhe vështroj
Sa të bukur botën e ke bërë.
Natasha Qose
Berat,më 22 .4.2025.
