Përtej kohës …
Përtej kësaj kohe
që rrjedh e fshihet,
përtej të sotmes
… që bëhet e djeshme,
përtej të nesërmes
që plaket para syve,
përtej kësaj ore
që lëshon
pjalm ndjenjash,
përtej këtij minuti
që luan
valse ëndrrash,
përtej sekondave
të kaltra të zemrave,
përtej kësaj tërheqje,
që zbret
në arterie e shkrihet,
është koha
që ndal në pikën zero.
Një ëndërr
që na përsëritet
ditë pas dite.
Beyond Time
Beyond this time
that flows and hides,
beyond the present
… that becomes yesterday,
beyond tomorrow
that grows old before our eyes,
beyond this hour
that releases
pollen of feelings,
beyond this minute
that dances
a waltz of dreams,
beyond the seconds
blue with heartbeats,
beyond this pull
that descends
into the artery and melts,
there is a time
that halts at point zero.
A dream
that repeats itself
day after day.
Oltre il tempo…
Oltre questo tempo
che scorre e si nasconde,
oltre l’oggi
che si fa ieri,
oltre il domani
che invecchia sotto gli occhi,
oltre quest’ora
che sparge polline di sentimenti,
oltre questo minuto
che danza valzer sognanti,
oltre i secondi
celesti dei cuori,
oltre quest’attrazione
che scivola nelle arterie e si scioglie,
c’è il tempo interiore
che si ferma al punto zero.
Un sogno
che si ripete,
giorno dopo giorno.
Au-delà du temps
Au-delà du temps
qui fuit et se cache,
au-delà du présent,
qui devient hier,
au-delà de demain,
qui vieillit devant les yeux,
au-delà de cette heure,
qui émet
du pollen de sentiments,
au-delà de cette minute,
qui joue
la valse des rêves,
au-delà des secondes bleues
des cœurs,
au-delà de cette attraction,
qui descend
dans l’artère et fond,
il est un temps
qui s’arrête au point zéro,
un rêve,
qui se répète
jour après jour.
Edhe njëherë mbi elitat
Literatura përkatëse politike mbi nacionalizmin thotë se kombi është një bashkësi virtuale dhe se fazat e formësimit të kombit sipas Hrochit, kalojnë nëpërmjet krijimit të mitit kombëtar. Elita kulturore është ajo që e realizon këtë proces. Nuk mund të rrimë pa e veçuar faktin se procesi i formimit të mitit kombëtar shqiptar që është i lidhur me mitizimin e gjuhës shqipe, racës, me evokimin e një historie të përbashkët të qendërzuar në mitin e heroit kombëtar shfaqet për së pari tek elitat parake të shqiptarëve. Eshtë elita e mërguar arbëreshe ajo që nëpërmjet Kamardës, De Radës, Darës skicon doktrinën kombëtare, fillimisht në përpjekjet për shndërrimin e gjuhës së folur në një gjuhë kulture dhe mjet kohezioni kombëtar. Pikërisht nga arbëreshët, së pari nga folklori e më pas në krijimet e mirëfillta, mitizohet historia duke u personalizuar në fytyrën e heroit kombëtar Skënderbeut. Fakti që Rilindja kulturore dhe politike fillon tek arbëreshët dëshmon rolin e elitave në përgjithësi, mungesën e elitave nga brenda dhe riaktivizimin pas katër shekujsh mosvazhdimësie të elitës historike.
Shpallja e pavarësisë është argumenti më i qartë për këtë. Elita e vonuar u gjet në rrethana jo krejtësisht të parashikuara e me një barrë të rëndë historike mbi supe: materializimin e shtetit të parë shqiptar pas pesë shekujsh historie. Edhe pse simbolikisht shteti shqiptar u shpall më 1912, ai e filloi jetën e tij pas 1920, ose më saktë pas Kongresit të Lushnjës i cili ishte rasti i parë kur elitat shqiptare e kapën ritmin e ngjarjeve dhe i dhanë jetë shtetit shqiptar. Në një analizë të thellë gjithë jeta politike e shtetit shqiptar në vitet 1924-1939 shenjohet nga kontradikta që mbarte në vetvete elita shqiptare, e cila ishte njëherësh edhe atavizëm perandorak edhe avangardë e jetës kombëtare, diçka mes oksidentales e orientales, konservatores dhe liberales.
