Nëse mbi varrë ndegjoni ze Bilbili
LAMTUMIRË
Lamtumir,mos më thoni
Ate ditë kur te iki nga jeta,
Mos qani dhe mos vajtoni
Trupi kur mbulohet me dhe.
Atë ditë kur të vdes
Kujtoni dhimbjet e mija,
Dhimjet e prindve te mi
Ne veqanit te Nënes time.
Trupin,kur mbulon dheu
Ju lutem njerëz te mirë,
Mos më thoni lamtumirë
Aty unë e ndjej knaqesin.
Nga kjo jetë,si shumë njerëz
Dhëmbje e lotë u shkon jeta,
Shumë te lënduar në vajë
Në shpëtim eshtë vdekja.
Unë për vete po shkruaj
Ketë poezi nga loti i zemres,
Zemren e kisha te lënduar
Vdekja eshtë shpëtim për mua.
Por,më e vështirë do te jetë
Për ata qe kanë lënduar,
Si do te ikin nga kjo jetë
Sa e sa shpyrta kanë lënduar.
Ju shkruaj,edhe njëhere ju them:
Kur te më mbulohet trupi me dhe,
Mos më thoni lamtumirë o njerëz
Në varr ku jamë eshtë knaqësia.
Pjeset e trupit tim aty pushojnë
Çdo vuajtje-dhimbje merr fundë,
Por,le te dijnë çdo shpyrt njeriu
Shpyrtat tanë ju vëzhgojnë nga qielli.
Zoti e Nëna më linden të vetëm
Do te vie dita te varri do mbetem,
I vetmuar me trup të lënduar
Shumë dhimbje e lotë,mora me vete.
Kur kaloni rruges afer varrezave
Lutuni për trupat e lënduar,
Ato gjuhë tuaja me zemer lutje
Në qiell shpyrtat ju ndegjojnë juve.
Nëse mbi varre,ndegjoni zë Bilbili
Aty ku gjenden të qetë trupat,
Duhet kujtuar,o njerez te mirë
Aty janë njerezit në qetësi,