Mengjesët kur më kujtohën
Buka nxehtë nga qerepi
Djathë prej dhene pa mazit
Kishte shije gjithë çka n’veti
E kur babai vinte nga puna
Gjithë çka binte në qetësi
Fjala tij kishte peshë t’ madhe
Këshillat e tij ishin flori
Më embëlsi na përcollën në jetë
Hajtni bij e bija u prift e mbara
Në udhtimin tuaj paçit veç dritë
Ju shkoft jeta porsi ujvara
Porsi yll drite me erdhe o nenë
Me erdhe permallshem me lot ndër sy
Me zbrite në përqafimin tend përvajshëm
Dhe unë tu hodha me afsh në tendin gji
Oh sa e malluar isha moj nena ime
Përse jeton gjithmonë në qenjën njeri
Të dalur nga shpirti yt jemi të gjithë ne
Andaj shenjëterija juaj nuk ka kund kufij
Përse jeton gjithmonë në ndjenjat tona
Në gëzime apo në hidhërime oh nenë themi
Tj je qenja ma e shenjët në këtë botë
Andaj të gjithë mishëruar me qenjën tende jemi
Me folë nji fjalë të lutëm me folë moj nenë
Kështu në endrra të ç’mallem me ty moj e bekuar
Ka vite e vite,vetëm përmes endrrave të kërkoj
Dhe të shuaj këtë zjarrë që në gji me vlon mua
E shenjëta nëna ime
O MALLI IM NGA DO ME SHPIE
Përse me yjet sonte bera shoqëri
Apo hena ma ktheu shpinën mua
Ndoshta është lodhur nga ky mallengjim
Që shpirtinë tim ma ka kaplua
Ju ngjaj zogjëve shtegëtar,apo ç’farë është
Ç’farë është kjo ndjenjë e dhembjës sime
Bredhje bredhje nëpër rrugë bote
Pa cak pa cil si nji i humbur pa emër
Dhe eci si mumje ,pa cak dhe pa qellim
Them o zot ç’farë është kjo ndjenjë e trishtë
Bie zgjohëm me ndjenja të përziera
Sikur kjo botë me ka renë mbi kokë
O malli im ,në shpirtin tim të dërmuar
Me ndje vetëm njiherë këtë ndjenjë të fortë
Me dërgo atje në ate kthinën time të vjetër
Ta ndjejë edhe nji herë ate lumtruin e jetës