MË THUA, NE BASHKË GJITHMON
Steriotipe, sorkadhja ime fëmijë jam bëhesh ballon
si mundet, të të them unë ty kafshë e mëndje lehtë
syri t’rrokolliset për takime, sa zagarit fjalë i dëgjon
më thua, ne bashkë gjithmon, në këtë edhe atë jetë
Gërmëtari
JEMI NE MIQTË E POEZISË
Lexuesë, vetëm poeti, nuk mund t’shahet, bëni kujdes
dhe ju gra zagare rrugaçërisë, e i vetmuar, ai rrezaton
jemi ne miqtë e poezisë, përcaktojm yllin që nuk vdes
kur ngjall Eesenin, Pushkinin, Majakovskin, poeti, rron
ehe, sa do t’vuaj poeti, shpëtmin gjen tek romantizmi
s’ka armë lufte që ta rrëzoj poetin vargun rrëngjethës
ngre vagun flamur, për të gjitha nënat, larg idiotizmit
malet thyejn’ brinjët në mjegull tym, ngeli pararendës
kush si Niko, pishtar ndez zhgënjim-vendim-protestë
teknologjia e varfër të bëj’ atë që në vargje bën poeti
e them se ai-muza bën çudira, mos prisni tju çoj ftesë
Niko, pjell dhe pse s’asht femër, pjell libra, ai, i vërteti
Kristo Goci-Gërmëtari..
E KOTË TË MBOSHTET POETI
Shtrydha arnet e grisura, të dhimbjes shpirtërore
q’lidhjes, kuptimi të gjente, mirëkuptimin familjar
vargjet poezisë, baltrat e devollit morrën përdore
e kotë të mposhtet poeti, debilet vlerësuan zagar
