Libri i kohës
Si një libër i bardhë,
ditar, apo thjeshtë kujtesë,
koha e ndarë fisnikërisht barabar,
për bimë, kafshë dhe për njerëz.
Por vetëm mbinjeriu e la kohën e tij,
në histori.
Të tjerët e çuan dëm në ditë pa adresë,
në netë anonime,
në humnera ndërgjegjesh….
Një kohë që vjen e shkon si të ishte erë,
shkund gjeth në vjeshtë,
stinëve u ndërron vend,
mëngjeseve e pret diellin foshnjë,
dhe e përcjell si plak çdo mbrëmje…
Kohë që dashurohet me veten marrëzisht,
dhe me të tjerët më pak…
Ç’vlerë ka në sekonda anonimë,
një kohë që shkon dëm,
e pa pritur, pa kujtuar na plak…
https://www.facebook.com/nikolle.loka/videos/277450117646823
