” Me një varg”
Më një varg t’a thotë poeti
Ndjenjën, shpirtin t’a trazon
Të ngushëllon, e të heq dhimbjen
Edhe shpeshherë të gëzon.
Më një varg, t’a jep gjithë dritën
Si fanar, shpirtit të shkosh
Të harrosh çdo hall, e brengë
Me një varg të ëndërrosh…
Më një varg, godet të keqen
Më një varg ZOTIN lëvdon
Më një varg parasheh fate
Më një varg, që të lartëson.
Më një varg, në ferr e shpie
Çdo të keqe, që mundon
Më një varg, të vdekur ngjall
Njëmijë breza ekzorçizon.
Më një varg, shpresat t’i ndez
Më një varg, të përqafon
Të afron me gjysmën tënde
Edhe kur ajo s’ pranon.
Më një varg, shëtit gjithë botën
Pa valixhe, pa para
Më një varg, e çmend epokën
Shkruesi i veprave të mëdha.
Më një varg, kujton tre kohë
Por, ndalet, tek e përjetshmja
Aty, vargu bëhet himn..
Nuk gjen vend askund e pjesëshmja.
Me një varg, të nis tek ZOTI
Thërret engjëj, vret demonë
Më një varg, t’ hap sytë e mendjes
Me një varg, që fluturon.
Më një varg, qëndis çdo perlë
Bashkon shpirtëra, edhe epoka
Me një varg, që di të thotë
Çfarë bën zemra, pëson koka
Më një varg bashkon kufijtë
Bashkon popujt e helmuar
Me një varg, që bën dobi
Më shumë se dhjetëmijë fuqi kuaj
Më një varg, i ngjall të mirët
Më një varg, i vdes të liqtë
Më një varg, sulmon errësirën
Çdo shpirtzi, e zhduk nga miqtë.
Më një varg, e lëvdon ZOTIN
Për krijimet, e krijesat
Me një varg, që si poeti
Askush, nuk di të mbajë gjallë shpresat.
Autore: Oltjona Selamaj