Sot perkujtojme ndarjen nga jeta nje vit me pare veteranin e aviacionit,nje nga specialistet e pare te sektorit te Radios specializuar ne BS e ne Kine dhe ku sherbeu ne te gjitha Regjimentet luftarakeMyslym Gjoka nga Macuklli i rrethit te Matit.
Niazi Nelaj shkruan per Myslymin Myslymi I mungon familjes, i mungon shoqerise e miqesise, nuk eshte me ne kafen e mengjesit qe pine pensionistet e aviacionit, te cilet kane lene pas vitet e rinise e te jetes aktive te tyre e tani kujtojne. Kane cfare te kujtojne. Disa syresh ,( sipas mundesive) mblidhen, cdo mengjes e rrufitin nje filxhan kafe, ne nje kafeteri te preferuar prej tyre, prane Shkolles se Baletit, ne Tirane. Nuk e veshtrojme me ate burre simpatik dhe elegant, me koken plot e me shqetesimin per te ardhmen e vendit te tij te dashur, te zbrese nga rruga qe te con tek lagja ” Ali Demi” ashtu : qete -qete, me cap te lehte, pa bastun, perkrah ” legjendes ” te aviacionit – Batjes serioz e te vendosur. Buzeqeshja pambarim , e embel dhe e cilter e Myslym Gjokes dhe syte e tij kurreshtare per te mesuar te rejat e dites, nuk do ti veshtrojme me. Tradite e ” shkelqyer” kjo e grumbullimit te shokeve e kolegeve te hershem, e cila duhet te mos shteret. Kur iishte ne jete Batja dhe Lymi, ke vendi, takoheshin: Drini; Agimi; Petraqi; Serveti; Qirjakua; Kocua; Ahmeti e te tjere, sipas mundesive. Rrufitnin kafen e mengjesit , se bashku, si dikur ushqimin e detyrueshem , pa hapur syte dhe kujtojne vitet e rinise te tyre dhe udhen e gjate qe kane pershkuar plot sakrifica e pune te ndershme. Nuk jane indiferente as ndaj zhvillimeve te kohes, madje jane kritike , ndaj disa dukurive. Tashme situatat jane te tjera dhe perberja e grupit ka ndryshuar. Eshte dialektika e jetes qe i dikton ndryshimet.
Niazi Nelaj shkruan per Myslymin Myslymi I mungon familjes, i mungon shoqerise e miqesise, nuk eshte me ne kafen e mengjesit qe pine pensionistet e aviacionit, te cilet kane lene pas vitet e rinise e te jetes aktive te tyre e tani kujtojne. Kane cfare te kujtojne. Disa syresh ,( sipas mundesive) mblidhen, cdo mengjes e rrufitin nje filxhan kafe, ne nje kafeteri te preferuar prej tyre, prane Shkolles se Baletit, ne Tirane. Nuk e veshtrojme me ate burre simpatik dhe elegant, me koken plot e me shqetesimin per te ardhmen e vendit te tij te dashur, te zbrese nga rruga qe te con tek lagja ” Ali Demi” ashtu : qete -qete, me cap te lehte, pa bastun, perkrah ” legjendes ” te aviacionit – Batjes serioz e te vendosur. Buzeqeshja pambarim , e embel dhe e cilter e Myslym Gjokes dhe syte e tij kurreshtare per te mesuar te rejat e dites, nuk do ti veshtrojme me. Tradite e ” shkelqyer” kjo e grumbullimit te shokeve e kolegeve te hershem, e cila duhet te mos shteret. Kur iishte ne jete Batja dhe Lymi, ke vendi, takoheshin: Drini; Agimi; Petraqi; Serveti; Qirjakua; Kocua; Ahmeti e te tjere, sipas mundesive. Rrufitnin kafen e mengjesit , se bashku, si dikur ushqimin e detyrueshem , pa hapur syte dhe kujtojne vitet e rinise te tyre dhe udhen e gjate qe kane pershkuar plot sakrifica e pune te ndershme. Nuk jane indiferente as ndaj zhvillimeve te kohes, madje jane kritike , ndaj disa dukurive. Tashme situatat jane te tjera dhe perberja e grupit ka ndryshuar. Eshte dialektika e jetes qe i dikton ndryshimet.Myslymi i Gjokajve te Macukllit, balkonit te rrethit te Matit, e nisi rrugetimin ne repartet e aviacionit shqiptar, ne Qytetin ” Stalin” ne vitet e larget ’50, e vazhdoi ne Rinas dhe e sosi ne Regjimentin e Helikoptereve, ne Tirane. Me nje kacavide ne dore , i qete, e i matur, me mendje te plote e te kthjellet, me njohuri te sakta tekniko-shkencore , me korrektese shembullore e me pune cilesore, Lymi shquhej mes shokeve, per marredhenie tejet njerezore e per dashuri hyjnore. Eshte e veshtire te gjesh nje te dyte si Ai specialist e njeri. Sjellja korrekte dhe dashamiresia, vija e drejte e palekundur ne qendrimet shoqerore, partishmeria e larte , ashtu si te gjithe qendrimet e tij, kur i kujton, te bejne te skuqesh e te pyesesh veten: Po une , a i kam ngjare ndopak atij burri? Cfare ti kujtosh me pare atij burri, i cili, me dashuri pa kufi per Atdheun e rrenuar, me pune plot dije e sakrifica, kudo ku sherbeu, ne specialitetin e bukur e inteligjent te radistit te aviacionit, la gjurme te pashlyera, pa krekosje e pa mburrka, por me nje modesti e sjellje qe te imponohej. Kur e kjujtojme, ne qe kemi punuar perkrah tij, ndihemi krenare e frymezohemi prej shembullit te tij. Ne familje e ne shoqeri, ne detyre e ne kohen e lire, pas pune, Myslym Gjoka mbetet nje ” pishetar” e “yll” qe do te ndrite perhere. Do te na mungoje gjate, por kemi cfare ti kujtojme dhe kemi femijet e mrekullueshem qe ka lene pas. I paharruar qofte kujtimi i tij u prehte ne paqe te rrojne e ta kujtojne familja te afermit dhe shoket
Sot perkujtojme ndarjen nga jeta nje vit me pare veteranin e aviacionit,nje nga specialistet e pare te sektorit te Radios specializuar ne BS e ne Kine dhe ku sherbeu ne te gjitha Regjimentet luftarakeMyslym Gjoka nga Macuklli i rrethit te Matit. Niazi Nelaj shkruan per Myslymin Myslymi I mungon familjes, i mungon shoqerise e miqesise, nuk eshte me ne kafen e mengjesit qe pine pensionistet e aviacionit, te cilet kane lene pas vitet e rinise e te jetes aktive te tyre e tani kujtojne. Kane cfare te kujtojne. Disa syresh ,( sipas mundesive) mblidhen, cdo mengjes e rrufitin nje filxhan kafe, ne nje kafeteri te preferuar prej tyre, prane Shkolles se Baletit, ne Tirane. Nuk e veshtrojme me ate burre simpatik dhe elegant, me koken plot e me shqetesimin per te ardhmen e vendit te tij te dashur, te zbrese nga rruga qe te con tek lagja ” Ali Demi” ashtu : qete -qete, me cap te lehte, pa bastun, perkrah ” legjendes ” te aviacionit – Batjes serioz e te vendosur. Buzeqeshja pambarim , e embel dhe e cilter e Myslym Gjokes dhe syte e tij kurreshtare per te mesuar te rejat e dites, nuk do ti veshtrojme me. Tradite e ” shkelqyer” kjo e grumbullimit te shokeve e kolegeve te hershem, e cila duhet te mos shteret. Kur iishte ne jete Batja dhe Lymi, ke vendi, takoheshin: Drini; Agimi; Petraqi; Serveti; Qirjakua; Kocua; Ahmeti e te tjere, sipas mundesive. Rrufitnin kafen e mengjesit , se bashku, si dikur ushqimin e detyrueshem , pa hapur syte dhe kujtojne vitet e rinise te tyre dhe udhen e gjate qe kane pershkuar plot sakrifica e pune te ndershme. Nuk jane indiferente as ndaj zhvillimeve te kohes, madje jane kritike , ndaj disa dukurive. Tashme situatat jane te tjera dhe perberja e grupit ka ndryshuar. Eshte dialektika e jetes qe i dikton ndryshimet.
Myslymi i Gjokajve te Macukllit, balkonit te rrethit te Matit, e nisi rrugetimin ne repartet e aviacionit shqiptar, ne Qytetin ” Stalin” ne vitet e larget ’50, e vazhdoi ne Rinas dhe e sosi ne Regjimentin e Helikoptereve, ne Tirane. Me nje kacavide ne dore , i qete, e i matur, me mendje te plote e te kthjellet, me njohuri te sakta tekniko-shkencore , me korrektese shembullore e me pune cilesore, Lymi shquhej mes shokeve, per marredhenie tejet njerezore e per dashuri hyjnore. Eshte e veshtire te gjesh nje te dyte si Ai specialist e njeri. Sjellja korrekte dhe dashamiresia, vija e drejte e palekundur ne qendrimet shoqerore, partishmeria e larte , ashtu si te gjithe qendrimet e tij, kur i kujton, te bejne te skuqesh e te pyesesh veten: Po une , a i kam ngjare ndopak atij burri? Cfare ti kujtosh me pare atij burri, i cili, me dashuri pa kufi per Atdheun e rrenuar, me pune plot dije e sakrifica, kudo ku sherbeu, ne specialitetin e bukur e inteligjent te radistit te aviacionit, la gjurme te pashlyera, pa krekosje e pa mburrka, por me nje modesti e sjellje qe te imponohej. Kur e kjujtojme, ne qe kemi punuar perkrah tij, ndihemi krenare e frymezohemi prej shembullit te tij. Ne familje e ne shoqeri, ne detyre e ne kohen e lire, pas pune, Myslym Gjoka mbetet nje ” pishetar” e “yll” qe do te ndrite perhere. Do te na mungoje gjate, por kemi cfare ti kujtojme dhe kemi femijet e mrekullueshem qe ka lene pas. I paharruar qofte kujtimi i tij u prehte ne paqe te rrojne e ta kujtojne familja te afermit dhe shoket
