Pirro Minella Millona

….Cuni i madh punonte ne ndermarje te sherbimit ne qytet, ishin familje e mire, i jati me detyre ne nje institucion dhe e jema ne nje pune te pelqyeshme, me te ardhura ekonomike teper te mira. Kishte dhe pese motra. Si cun me “kimet” rritej me “pekule”, nuk i mungonte asgje. Cdo perkeledhje e moshes i plotesohej. Ne pune kishte dhe disa arixhofka qe punonin, njera kishte sy teper te vecante, larushe me bisht, kur e shikonte, i pikonte, i therrte, ata sy ai i krahasonte me henen lozonjare, qe ashtu pa zhurme i vodhen xhane dhe shume shpejt e kuptoi se u be “rob” i zemres se saj. Cuni nuk flinte me, nuk kishte me oreks, ata sy i deshte shume sa vete Zoti e dinte, sa here e shikonte arixhofka, ata sy kishin aq magji brenda tij, aq zjarr i ndiznin thelle ne shpirtin e tij. Keshtu filloi si me nje veshtrim te pakuptimte pa djallezi, por cuni zbuloi se jeta e tij ishte dhe jeta e saj, kishte zbuluar lumturine e tij, ata sy kishin aq pasion te shfrenuar, por edhe kishin pikellim kur cuni nuk ishte me te sa nuk ka askund tjeter. I kerkonte ata sy kudo qe te ishte ne pune ne shtepi edhe ne gjume. Kur i shikonte shpesh rrinte i mahnitur, i magjepsur , por gjithmone veshtrimi i tyre e trondisnin shume, aq i adhuronte dhe derdhet lot te nxehte. Keshtu nje mbremje e kishin lene me arixhofken, mblodhi disa tesha te domosdoshme , rreshqiti si hije nga shtepia dhe tek qoshja e rruges, u puth me arixhofken sy larushe. Prinderve u kishte lene nje cope pusulle te thate:” Jam i lumtur me arixhofken time mos me kerkoni, mos u beni merak”. I tere qyteti ziente nga kjo ndodhi e cuditshme, familjaret e bene “lanet” ate te pabindurin e tyre, por te dashuruar me arixhofken e embel. Cdo mbremje nga bregu i lumit kerciste hareja, gerneta me te qare, dajra sa cahej fare dhe fizarmonika luante vallet, qe arixhofka kercente me partnerin e saj cunin e tyre. E jema e cunit dilte ne ballkon dhe degjonte muziken. Ngrihej mundohej ta ndalonte te depertonte ajo muzikje e “mallkuar” aq me shume ndizej muzika atje buze lumit, aq me bukur kercente “arixhofka” nuse e djalit, me ate gjoks qe nuk kishte me frena dhe kufi. Vone shume kur u be gjyshe e jema perseri nuk e pranoi femijen e cunit, qe i ngjante nga syte arixhofkes se bukur dhe nga trupi djalit te saj pak biond te bukur…..