CIKLI KUJTIME NGA GJIROKASTRA!!
…”Syte e maturantes perseri i ndjeva po me ate ngrohtesi….!!!”
…..Befas sapo pash syte e Saj ne marathonen poetike, me erdhen nder mend syte e maturantes te gjimnazit, qe nuk munda ti harroja kurre. Kerkova ne ate profil dhe vertet ndesha syte aq te njohur, aq te embel, aq te ngrohte.
Nuk prita me i bera kerkese me shprese se do me pranonte. Ishte naten vone. Ne mengjes heret ata sy ishin ne miqesine time. I kam njohur ata sy, sa fort i desha dikur, aty brenda godines se gjimnazit kur i ndeshja befas. Te dy qendronim. Kembet donin te ecnin, zemra nuk i furnizonte me gjak, mendja bente prapa kthehu.
Sa magji kishin dhe sa zjarr rridhinin nga ata sy te kalter. Brenda atyre syve kishte aq pasion te perveluar, por edhe aq pikellim kur largoheshin me koke prapa.
Shpesh ishin gazmore dhe aq te hijshem beheshin ato momente. Shpesh here rrija aty i ngulitur pa levizur nga vendi, i ndiqja me syte e mi i mahniitur.
Asnjehere nuk munda dot ti perballoj te qete ata sy magjepes, gjithmone i veshtroja i tronditur. KIsha ruajtur diku ne shpirtin tim nje vend te vogel per ata syte e kalter. Vendi me i bukur i shpirit tim, i vecante vetem une e dija dhe ata sy. Ngjan si fole ky vendi im i fshehte, ku jane te mbrojtur nga bota, Shpirti im dhe ata sy te mrekullushem. Ata aty luanin me mua me cdo loder, qeshnin me mua ne cdo moment, por ne momente te trisdhutueshme kemi qare bashke, si kurre me pare nuk kane qare ata sy. Shpirti im dhe ata sy te mrekullushem.
Sa kohe u desh ti ndeshja perseri ata sy. Dhe te mendosh qe une ketu kam qene, por diku edhe ata sy, ne kete hapsire dikua afer meje kane qene. Dhe ja sot veshtrimet u kryqezuan, ishim vetem ne te dy nuk kishte tjeter njeri, po vetem ne te dy Syte e tu dhe Shpirti im., heshtja qendronte midis nesh, ajo vetem ajo na veshtrontye Ne te dy, Gjate sa gjate u ndala na ata sy, befas mu duken shume ylbere. Zemra ime tani troket me ritem tjeter dhe besova se tere kete periudhe kohe Une isha Aty ku ishe Ti, prane kemi qene perhere, prane me me ka qene perhere dhe dashuria . Ishte ajo qe ne kete bote te prapshte na gjeti te dy, e megjiteate asnjehere nuk u takuam bashke, vetem syte i kisha gjithmone me vete….
“”””””””””””””””””””””””””””””
….”Romani i pambaruar dhe syte e tyre folen shume …..!!”
…..Me kafen para, qe ishte ftohur dhe me romanin ne duar kishte kohe qe qendronte ulur si zakonisht ne lokalin e saj te preferuar, ne ate kend te qete.
E rrembyer pas lexiimit, as kohen nuk e kishte vene re si fluturonte, shfletonte faqet e librit nje e nga nje. E kishte terhequr shume ai roman e kishte nxjerre jashte zhurmes se qyteti, nga bota e eger qe e rrethonte, ajo histori e treguar ne ate roman i dukej se ishte shkruar per jeten e saj.
As koken nuk e ngriti as veshtrimin nuk e rrotulloi ne tavolinen ngjitur per te pare kush ishte ulur, kush ishte komshiu i saj ato ore.
Por befas e permendi teshtima pikerisht nga tavolina ngjitur dhe instiktivisht, pa vetedije kthehu koken dhe pershendetja i doli krejt natyrshem:
-Shendet!!
Ne moment u be pishman, pse e kthehu koken. Ne moment veshtroi qe Zoteria syte e tij kishte kohe, qe ja kishte gozhduar pikerisht asaj. Ju duk sikur ai kishte kohe qe shfletonte fletet si ne roman syte e saj.
Me kujdes e kthehu perseri koken ne tavolinen e tij dhe pa tavllen plot me bishta cigaresh dhe llumin e perthare ne filxhanin e tij. E kuptoi qe edhe ai kishte kohe qe lexonte romanin e syve te saj.
U kredh perseri ne leximin e romanit, ne historine e pershkuar aq bukur ne te. Por e qeshura e shkaktuar nga brenda shpirtit te saj e shoqeroi per nje cope here.
Perseri veshtroi vjedhurazi, ai ishte aty i heshtur me romanin e syve te saj, qe lexohej qarte.
Por e humbi perqendrimin dhe tines ndiqte cdo levizje te zotnise ngjitur me tavoline e saj. Syte e tij e shkeputen nga bota e romanit dhe e kthyen aty ne ate lokal te vecuar ne boten reale te zhurmshme.
Nuk dinte ke te bente fajtor qe e shkeputi nga romani, Zotnia me teshtituren e tij apo syte e saj qe pa dashur u kryqezuan me syte e tij. Veshtrimi i syve te tij e kishin fajin apo vete syte e saj qe veshtronin tinez cdo levizje te Zotnise ne tavolinen ngjitur.
Syte e tij kerkonin vetem syte e saj.
Dhe syte e saj nuk i bindeshin me te lexonte rrjeshtat e romanit te braktisur, here uleshin ne rrjeshat e romanit dhe perseri kerkonin syte e tij.
Syte e saj nuk donin me boten e heshtur te romanit donin gjallerine e syve te tij. E kuptoi qe syte e saj e munden ate e nxorren nga endrrat e romanit dhe befas u gjet ne rrezen e fuqishme te syve te tij.
Ashtu ne largesi syte e te dyve u perqafuan.
Syte e zoterise ne tavolinen ngjitur flisnin qe degjohej vetem prej saj. Syte e tij depertuan thelle ne mendimet e saj dhe zgjonin nje ndjenje te ngrohte, te cuditshme qe mund te ndodhte vetem ne romanet qe lexonte ajo.
Veshtrimi i syve te tij shkurtonte distancen e vogel mes tyre dhe perqafoheshin ngrohtesisht.
Uli koken , jo nuk donte te shikonte floket modelin e krehjes se tyre, as duart e tij qe dridheshin pak.
Befas ju dorezua atij shikimi, ju rikthyen ato ndjenja qe kishte kohe qe i kishte harruar.
Dhe ashtu te perqafuar nga veshtrimet te dy ishin ne boten e secilit dhe shfetonin dhe lexonin mendimet e njeri tjetrit. Asnje fjale nuk dolen nga buzet e tyre, asnje ze i brendeshem nuk doli si psheretime, por e kuptuan qe te dy ishin dorezuar veshtrimit te tjetrit.
Ju drodh shtati i bukur me nxitim futi librin e harruar ne cepin e tavolines, ne canten e dores, u ngrit tek banaku pagoi kafen dhe u nis te largohej, por syte e tij e terhoqen te kthente edhe njehere koken pas dhe perseri syte e tyre folen shume.
…..Syte e tyre u thane njeri tjetri qe perseri neser te ishin aty te vazhdonin udhetimin e tyre. Dhe kete premtim e mori nga syte e tij te perqendruar ne syte e saj. Syte folen, syte e kishin marre vendimin e tyre………..
