KOHËT MIGJENIANE
Me civilizime mendimesh,
Migjeni,kalorësonte mjerimin,
Pathyshmëri iluzjonesh,motet,
I denonconin,skamjen,e mëkatuar,
Profesor,Ç ngjyra,ka dashuria,
Vocorrakët,i mërmërisnin,të përgjumur,
Ndërsa burrëria,çmontonte,përuljen,
Hej,mos e shkelë,atë kokër misëri,
Ndërsa befasohej,mejtesa në rrugëtime,
Eposi I urisë,kalandrave,të heshtjes,përpëlitej,
Marritë,mysnin,skamjen e epidemuar,
Nga çvokje intelegjence,të barrbaruar,
Barsolinjerët pushtetarë,kuajve të paderjtësis,
I kishin hypur,e donkishotin sfidonin,
Injoranca këmbëkryq,mërmëriste,në kuinta ëndërimesh,
Firmoste,akte tradhëtie,të nëmura e pabesie,
Indiferentizmi,gëlonte I shantazhuar,
Rrevoltohej,e në grahmat e fundit,jepte dënimin,
Toptanësve,që qytetërimin,përgojonin,të madhështuar,
Dhe se Parisin,Tronditën,e fermanin,botës I tregonin,
Dinjitetin,që si ka humbur,Shqiptarëve,kryeneç,
Skamja,s ka lidhje,me tradhëtin,po me shpirtin mëkatarë,
Po skamja e shpirti,rrevoltojn legjendat,poet pse s fletë,
Jeta është promotori,i suprizave,Poetët,e historjanët,
Kohës,i gdhendëin,memorjale në qëndrushmëri historie,
Po poet,ke të drejtë,
