Dashuri nëne…
Dedikuar njeriut me te shtrenjte ne jete, krahasuar me nenen time, edhe ndier si motër e pandare për mua.
Për ty e mrekullueshme Sava Kruja.
Më mungoka zëri yt
Buzëqeshjet që më fale
Më mungon gjithëçka e mirë,
se për mua kohën ndale
Dashuria jote pafund
Shpirti i dhimbsur i një nëne
Mirësia, yti virtyt..
Floku yt, si rreze Hëne…
Sytë plot diell, që më ngrohën
Koha, që ti më dhurove
Këshillat aq pozitive…
Ti, një herë, nuk u lodhe
Të kam nënë, e më ke bijë
Në këtë, e atë jetë
ZOTI, zemrat na bashkoi
Fatlume, që të njoha vërtet…
Ti, Vojsavë, emër bukur…
Je e shpejtë porsi flutur
Nikoqire, plot me vlera
Dora jote, si pranvera
Kudo shkon, mbjell lulëzim
Je qetësi për shpirtin tim
Të kam mike, edhe Nënë
Trëndafile, Diell, e Hënë…
Më le shpirtin në vetmi
Erdha sot në Itali..
Më përcolle, siç di ti
Që fal vetëm dashuri…
Zemra, sonte të kërkon
Loti i syrit, më pikon
Nënë, e kaluar Nënës
Më je ti, moj dritë e Hënës…
Të dua siç meriton
Je fisnike, e ëmbëla jonë…
E duruar gjer në dhimbje
Tek ti shpirtërat gjejnë rilindje
Ti je bukë, e dashuri
Ti je mikja dhimbsuri
Ti je ENGJELL i kësaj bote
Ndaj, unë ndihem bija jote…
Më mungon, edhe lotoj
Asnjë çast nuk të harroj
Se të kam vetëm në zemër
Aty shkruar yti emër…
Kujtoj kohën që kaluam
Bukën, bashkë e gatuam..
Hëngrëm gjellë në një tas
Si manar të vija pas…
Ti për mua SHEMBULL jete
Bakllava, me shumë lezete
Ti je grua HEROINË
Tek ti gjen veç MIRËSINË…
Ti nuk ke asnjë të metë
Je fisnike e vërtetë…
Je virtyti bërë NJERI
Ti je imja DASHURI…
Kisha një, tani kam dy
Nënë Vojsava, s’ ka si ti…
Zëri yt, sa më mungon
Ai shikim, që depërton…
Më mungon aroma jote…
O NËNËMADHJA e kësaj bote…
Më mungon, aq sa nuk thuhet
Lidhja jonë nuk do të shuhet…
ZOTI vetë na bashkoi…
Do të t’ dua, sa të jetoj…
Qofsh bekuar NËNA ime…
Je bujare, edhe trime…
Ty asgjë nuk të mposht dot…
Paç shëndet, për jetë e mot…
Çdo urim i shpirtit tim
T’ u bëftë jetë, e gëzim
Qofsh e lumtur kudo shkofsh
Mbretërofsh, rrofsh, e qofsh
Nga njerëzia u lëvdofsh..
Autore: Oltjona Selamaj
“””””””””””””””””””””””””””””
Qytetit tim…!
Jeta frenetike,
nuk bën për ty, qyteti im.
Jeta frenetike,
kërkon zgjidhje për shpëtim.
Jeta është dhuratë,
ëmbël do jetuar.
Qyteti im qiellor,
plot bukuri rrethuar.
Jeta frenetike,
frymën po t’ a merr
Trafik, smog, pluhur,
t’ a bënë jetën ”ferr”.
Qyteti im i bukur ,
me ty jam dashuruar.
Atje, në kurbet,
çdo natë të kam ëndërruar .
Sa herë të rishoh,
rritesh, e hedh shtat
Qyteti im i bukur,
më ”munde”, me shah mat.
Mijëra ndjenja ‘vluar’,
Zgjuar, brenda meje
Qyteti im i bukur,
ti më rreh, në deje.
Qyteti i paradoksit
Qetësi-peripeci…
Kam shpresë tek e ardhmja,
Për ty, e mirë do të vijë…!
Autore: Oltjona Selamaj.
“””””””””””””””””””””””””””
Fshija lotin krokodilit…
Fshija lotin krokodilit,
por kujdes, se të ha dorën.
Mbaja dritën e kandilit,
teksa luan pak më borën…
Më dhemb krahu,
më dhemb shpina
Dua pare, e ushqim
Krokodili bën shoping
Me kuletën e burrit tim.
Sa mbarohet pak ushqimi
Sërish ndihet i pangopur…
Fillon lotët, si litarë..
Shtriqet, si mace e ngordhur.
Po sa hëngre o i zi
Nuk u ngope, të dhashë botën?!
Dhëmbët fillon t’i skërrmisë
E kërkon të më bëjë gropën…
Kam oreks, të ha dhe ty
Edhe sytë, fillon t’i shqyejë…
Marr pak frymë, e kap një shkop
T’i zbusë barkun, në mes t’a thyej
Ja kështu janë disa miq..
U jep dorën, marrin krahun
Krokodilët e pangopur
Ngatërrojnë mikun, me gjahun…
Ndaj, mëso nga unë njeri
Dalloji lotët e tyre…
Se ti shpirtin ke flori
Nga vallja, s’ del dot po hyre
Autore Oltjona Selamaj
Shkruar më 15 shtator 2021.
