11.5 C
Tiranë
E shtunë, 15 Shkurt 2025

Pregaditi Gjin Musa

LAMTUMIR O “FRAN TANUSHI”

Nuk dua te kisha besuar kurre ne jeten time, se do shkruaja lamtumiren e fundit per ty mik dhe vlla Fran Tanushi!

Sa rende me duket sonte tastiera,germat ngaterrohen ne renditje,shimi me eshte turbudhuar,loti lotin nuk e ndale!Fran ne bisedonim shpeshe si dy miqe te vertet preje shume e shume viteshe nji miqesi qe u forcue aqe shume sa tani poe ndjeje peshen e saje.Fran goja nuk ma nxjerre te theme se ti na tradhtove parakohe,te tradhtoje vdekje e pa meshire duke lane ne pikllim bashkeshorten qe pata fatin ta njihja nga afer ne ate vizit qe ti o Fran me bere ne shtepin time.Me lote e dhimbje ke lene dy femijet tuaj qe aqe shume i deshe,vllezer dhe motra,shoke e miqe nga ç’do ane, sot kane ren ne heshtjen e zise.Fjala e lire humbi penen brilante,vendelindja atdhetarin çemuar,mbare jeta kulturore ne Kosov dhe ne mbare trojet Shqiptare humbi nji burre te permasave bashkohore.

Po kush ishte Fran Tanushi?Ora e poezisë: Fran Tanushi: AKUZË

Fran Tanushi, lindi në Gjakovë të Kosovës, me 7 mars 1963. Shkollen fillore dhe atë të mesem i përfundoj në vendlindje – Gjakovë. Mëpastaj studioi në Universitetin e Prishtinës, në drejtimin Filozofi – Soiologji, ku edhe reflektoj në levizjet e kohës, si dhe në botën letrare dhe artistike të atyre viteve. Për shkaqe subjektive u tërhoq nga atdheu,dhe nga viti 1989 u vendos në Bavari (Gjermani) .

Shkruan poezi dhe prozë; por e ka pasion edhe pikturën. Njëherit editon dhe drejton edhe revistën elektronike “Libertas”. 
Jeton në Augsburg të Gjermanisë.


Veprat:

  • Jeta e censuruar, poezi, 2011

  • Ishulli im, poezi, 2013

  • Shkarpa, poezi, 2015

  • Shkalla e diellit, 2018

  • Poezia sot vajton per ty o Fran Tanushi,pritem krijimet e tuaja te fundit dhe librin e radhes,ato do botohen,sepse lart nga qielli ti na keshillon,na korrigjon,po edhe na pergezon me ate dashamiresi te nji burri te radhe.

  • Ti je larguar fizikisht,po do jetoshe ne altarin e pa vdekesis.Lamtumir shoku,miku,kolegu dhe vllai i krijueseve ti FRAN TANUSHI,e rende kjo fjale,po mu dashka ne fundin e ketyre reshtave ta them me zore.LAMTUMIR.Poezi nga poeti Fran Tanushi - Një dritare e re

  • NUSE MË KURORË DAFINASH

    Nuse e ardhur nga legjendat
    me kurorë dafinash
    me stoli floriri e pajë

    që në muajin e mjaltit
    e mbetur me barrë

    muajt u kthyen në shekuj
    prej shtatzënisë me u çlirue

    lindjet që me dhimbje vijnë
    ngjarje të dhimbshme kujtojnë

    jeta e ngjizur në inkubator
    kacavarur në ëndrrat e tua
    në breg t’ujit të madh e kërkon fatin

    POETIT

    Kaherë ty s’të ha palla
    të bjerrësh kohë
    për të numëruar
    ditë muaj dhe vite

    ti vetëm hesht
    e në heshtje shkruan
    duke “harruar’’ dhimbjet
    sfiduar vdekjen
    jetës për t’i dhënë kuptim

    lëngatën vendose në karantinë
    (thoshte im atë)

    mik
    zgjidhe një ditë
    nga jeta e poetëve
    e grishi në tryezë
    të shkruajnë poemën…!

    mjeranët
    i vrasin poetët

    DITAR I PËRLOTUR

    Më dhemb çdo pjesë e shtatit
    shpirtin e brengosur rënkimi e këput
    përjetimet e rrahura nga erërat e fatit
    tallazeve të jetës në trastë i fut

    trazimi i qetësisë errësirën e shqetësoi
    takim në ëndrra i kryqëzuar mbeti
    lindur me dhembjen e barrës së çastit
    shpirtin e harlisur peshë e ngriti

    në valixhen e kujtimeve mbërthyer
    shpirt i trazuar e paloi mërzinë
    klithma e kujtimit në heshtje dënesi
    ditar i përlotur lindi poezinë…

    SHKARPA

    Shtegtar i tretur udhëve të botës
    po të qiti udha ndonjëherë
    me u kthye në Shkarpë
    merre e ndize një shkarpë të terur
    aty ku gurët e themeleve
    me ndonjë ballë muri të mbetur
    mirëseardhje të urojnë
    në atë ambient heshtjeje
    zërat e ikur shekujve
    kanë me të përgjigj
    lëshoje një thirrje të zëshme
    të jehojë fuqishëm
    atyre grykave të hapura
    shtegtar i tretur moteve
    nën rënkimin e truallit të bjerrë
    mblidhi gurët e caranit
    ndize një shkarpë në Shkarpë
    për zërat e shkapërderdhur udhëve
    për gjymtyrët e tyre të ngrira
    rreth vatrës akujt të shkrijnë

    BARESHA

    Në vapën e stinës së zhegut
    zdirgjet si sorkadhe
    poshtë kullosave të bjeshkëve
    në lumenj të ftohtë ujë bore
    që të zbutë pak vapën
    e shtatit të përndezur
    nga zjarrmia e moteve rinore

    LIQENET E SYVE TË SAJ

    Me sy i kam parë
    si uleshin yjet
    në liqenet e syve të saj
    atë kaltri të pafund

    dhe kam ëndërruar
    të bëhem yll
    me ëndje të notoj
    në ata liqene

    magjepsur jam
    në avullin e fushës së blertë
    me vesë mëngjesi
    kur ata sy i harkojnë

    tani notoj i qetë
    si fllad mbi fletë
    fërfëllimë mbi lulishte
    në freskinë e muzgut të zhegut

 

 

DHIMBJA QË THERË

kam dëgjuar të thonë
pandashmëria e ndarë
është utopi
edhe gënjeshtër është
gënjeshtër e kulluar
qe kalon leht edhe në tradhëti
dhe të tradhëtosh
cilën do pjesë të pjesës sate
tradhëti është
tradhëti ndaj vetës
ndaj asaj qe i takon
tradhëti e dyfishtë
qe dhimbshem therë

AJO QË DËSHIRONTE TË

Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.