Erdhi çasti jon të rendim te ti e dashura, humania Itali. Këtë rradhë jo si emigrant që kërkojnë një strehë dhe punë për mbijetes, por për të dhënë një dorë shqiponjash që të ngrihesh në këmbë nga plagët e armikut të pa dukshëm dhe të përbashkët.
Si mund të harronim ne ty humania Itali, ty bukëdhënësja Itali, kur ushtarët e tu zbarkuan sa here këtu me autokolona me ushqime.
Halli i madh ka zenë gjithë botën. Të gjithë u kapën në pabesi. Ishim mësuar në këto 100 vite të bënim luftë me armë zjarri ku armiku të shfaqet përballë. (Luftra koti thuaj për të vrarë jetën). Sot armiku i padukshëm linduar nga kafshët apo nga laboratori po bënë kërdinë dhe të gjeti ty Itali. Të vuri në sprovë ty Itali, vuri në sprovë sistemin tënd shëndetësor model, vuri në sprovë kulturën tënde humane, vuri në sprovë qëndresën tënde moderne.
Kjo ishte ajo që nuk pritej nga kushdo. Kjo ishte ajo e tmerrshma pandemi që të përpiu, të shtriu përtokë, që të plagosi rëndë. Dhe ne fqinjët tuaj të vegjël dhe plotë halle nuk mund të rinim më duke parë televizorët se si bijtë e tu të vdekur nuk kishin më vende varrimi.
Klithma jote çau qiejtë dhe ne u nisëm. U nisëm me kompaninë tonë të bardhë, ne u nisëm me zemër shqiponjash për të mjekuar sado pak plagët e tua të shumta. Ne u nisëm në luftë me armikun e padukshëm për ta mposhtuar atë. Ne u nisëm si në një legjendë drejtë veriperëndimit ku lufta ka shpërthyer dhe ku i pa dukshmi armik nuk don të dorëzohet. Ne u nisëm atje ku buçet klithma për pak ajër, për jetën e rrezikuar, për popullin tënd fisnik dhe mikëpritës. Jemi 30 luftëtar sy e zemër shqiponjash që po vijmë në fushën e betejës me bindjen se do ta fitojmë së bashku këtë betejë dhe do kthehemi shëndosh e mirë në Atdheun tonë.
Pritna Itali!
Erdhi çasti jon të rendim te ti e dashura, humania Itali. Këtë rradhë jo si emigrant që kërkojnë një strehë dhe punë për mbijetes, por për të dhënë një dorë shqiponjash që të ngrihesh në këmbë nga plagët e armikut të pa dukshëm dhe të përbashkët.
Si mund të harronim ne ty humania Itali, ty bukëdhënësja Itali, kur ushtarët e tu zbarkuan sa here këtu me autokolona me ushqime.
Halli i madh ka zenë gjithë botën. Të gjithë u kapën në pabesi. Ishim mësuar në këto 100 vite të bënim luftë me armë zjarri ku armiku të shfaqet përballë. (Luftra koti thuaj për të vrarë jetën). Sot armiku i padukshëm linduar nga kafshët apo nga laboratori po bënë kërdinë dhe të gjeti ty Itali. Të vuri në sprovë ty Itali, vuri në sprovë sistemin tënd shëndetësor model, vuri në sprovë kulturën tënde humane, vuri në sprovë qëndresën tënde moderne.
Kjo ishte ajo që nuk pritej nga kushdo. Kjo ishte ajo e tmerrshma pandemi që të përpiu, të shtriu përtokë, që të plagosi rëndë. Dhe ne fqinjët tuaj të vegjël dhe plotë halle nuk mund të rinim më duke parë televizorët se si bijtë e tu të vdekur nuk kishin më vende varrimi.
Klithma jote çau qiejtë dhe ne u nisëm. U nisëm me kompaninë tonë të bardhë, ne u nisëm me zemër shqiponjash për të mjekuar sado pak plagët e tua të shumta. Ne u nisëm në luftë me armikun e padukshëm për ta mposhtuar atë. Ne u nisëm si në një legjendë drejtë veriperëndimit ku lufta ka shpërthyer dhe ku i pa dukshmi armik nuk don të dorëzohet. Ne u nisëm atje ku buçet klithma për pak ajër, për jetën e rrezikuar, për popullin tënd fisnik dhe mikëpritës. Jemi 30 luftëtar sy e zemër shqiponjash që po vijmë në fushën e betejës me bindjen se do ta fitojmë së bashku këtë betejë dhe do kthehemi shëndosh e mirë në Atdheun tonë.
Pritna Itali!