Hyqmet B Hasko
SHKEMBI DETI DHE POETI.
Nuk u gjend asnjëherë sekreti,
I të fshehetave që ka deti…
Dhe kur nuk e ke ngacmuar,
Ai është nevrik dallgë trazuar.
Bëhet krejt si imarrë,
Nxihet dhe bëhet skëterrë,
Me shkëmbin kurrë s’bën fjalë,
E ruan sekretin si një mik me vlerë…
Shkëmbi dhe pse është shkëmb,
Por për detin ka nostalgji
Përballë tij në miliona shekuj,
Dallgët ja priti me dashuri
Poeti pëherë në mes tyre,
Mbeti në miqësi të vjetër;
Fjalë përmbajtur prej natyre,
Lartësuar veç për mbretër…
Për shkëmbin dhe për detin,
Poeti gjithë jetën vargje shkroi…
Dhe pse nuk ua di sekretin,
Kohërat veç me ta i gëzoj.
Shkembi ,poeti edhe deti,
Mbeten miq sekret fshehur,
Agimi tek ta dritën e gjeti,
muza bukurinë ka mbledhur.
Qëndruan shekujve me radhë,
Miqtë rrallë sekret mbajtur,
Deti sekret dallgë mbi dallgë,
Shkëmbi dhe poeti besë mbajtur.
Shkëmbi deti dhe poeti
Tre miq që kohërat sfiduan
Dhe kurrë nuk u doli sekreti,
Të pamposhtur përherë qëndruan.