TE LUTEM MOS MA THUAJ
Pulbardhe e plagosur
Shtegtim i pa kethyer
Shi i ngurtesuar
Ne dimer te nberthyer
Ne acar me akull
Ti nuk je nje hije
Qe ti nuk vyen
Te lutem mos ma thuaj
Sepse ç’do mengjes
Linde nje rreze dielli
Dhe ç’do dite ka nje agim
Te lutem mos ma thuaj
Se si ndriqon qielli
Sepse edhe muzgu
Eshte nje shprese per nje amshim
Te lutem mos ma thuaj
Sepse kam mall
….dhe gjithmone shprese per nje perqafim
Shpresa Gasi Zurnaci
Nênê e dashur..
Ika largē e pêrmalluar
jeta ime s’gjen qetësi
malli im mē ka përvêluar
veq kujtimet më mbajnē nē gji.
Dua t’vi si njē pulëbardhë
tē të puthë e t’ledhatoj
ti puthë kēmbē sy e duar
dhimbjet ne shpirt ti qetêsojē.
Nën qdo lotë qê ti derdhê
qdo dhimbje ne shpirt që ti mban
dhe mua zemra më therr
e ndiej dhembjen tênde pranē.
Flasim shpesh qajmē dhe halle
derte derdhim te dya bashke
e ndiej zērin tēnd tē mekur
mallin tênd që nē shpirt e mban
Shpesh i lutem perêndisë
dhe shumē vite të jetoshē
pêr qdo brengë dhe mall që ke
nga shpirti te ta largojê.
Shpresa Gashi Zurnaci
TË KAM NË VARG..
Nga fjala e ndertova vargun
Me mall e ngacmova muzën e mendimit
E me rrjedhjen e tyre rendita fjalë
Qe te ma ruaj brenda librit kujtimin
Se largesia e jote me djeg
e shpirtin ma ngacmon ore e çast
Ndaj ne varg dua te te kem
te te kem afer, te te mbaj
Shpresa Gashi Zurnaci
LARGESİ
Ty që shpirtin unë ta di
Mos kujto se nuk te njohe ty
Të njohe mbrëmda krejt qka ki
Te njohe dhe zemren tende te mire
Në syte e tu e pashë vetëvehten
Aty ndjenjat mu mu tretën
Aty gjeta një fole
Dhe filloj një bote e re
Shpirt binjak që kemi ne
Të dytë vuajme për Atëdhe
Une ketu e ju ne Evropë
Sa mallë kemi për atë tokë!
Shpresa Gashi Zurnaci
