Shpresa Gashi Zurnaci..
PËR JETË SHOQE
(Shoqes nga femijeria Sejlanes))
Një kujtim diku shpalosa
Këtu e më tej katër dekada
sa shumë u përmallova
Brenda kujtimeve më rrodhi fjala
Më rrodhi fjala përmbi portret
Për shoqen time të fëmijërisë
U rritëm bashkë ndamë nga kjo jetë
Ndamë dhe kujtimet e vajzërisë
Fati na ndau jeta na hodhi
Mua përtejë në Anadolli
Ajo Prizrenin për vete zgjodhi
Por mall nga unë kurrë nuk u nda
Sa herë i kthehem qytetit tim
Koha mes nesh ndalet pushon
Nuk numron orë veq sjellë gëzim
Dhe mallin tonë e ç’përmallon
Ti mbetesh engjull në shpirtin tim
Sa do që jeta të na ketë ndarë
Ndaj vjenë si flutur në vargun tim
Të kamë motër shoqe të pare
Shpresa Gashi Zurnaci..
Alfabetit të ikjeve dhimbjen e mësuam
Nëpër gjeografin e mallit mbetëm të harruar
Qfar ti japim vargjeve nëpër këtë vetmi
Pos etjen e shpirti të trazuar
Na mbetën udhët plag në shpirt
Dhe ikja na la të harruar
Qfar ti japim vargjeve kësaj vetmie
Pos etjen e shpirtit të trazuar
Asgjë kur ikëm s`morëm me vete
As edhe një të vetëm kujtim
E tani qfarë të të jap edhe ty o varg i bekuar
Pos etjen e shpirtit të trazuar
Dhe tani kur ikja me ne është mishëruar
Dhe udhët ëndrrat na i kanë kapluar
S`kam ç`të të jap o varg i bekuar
Pos etjen e shpirtit të trazuar