Na mbaruan pranverat
ato që lindnin zjarre
tani ulim qafat zgjedhave
dhe këllqet i binden t‘zotit
tani luajmë skllavin e bindur
deri në rebelimin e çmendur
dhe dikur vetë ndëshkohemi
më pas vetë ekzekutohemi
më vonë rastis vetë knaqemi
Ku mbeti ai zjarr i nisur Prometeu
çlirim i zogut të zënë peng
ku mbetën ato pritje mes gishtash
si gacat që digjen n‘vete
kur botës ju shtua tharm mashtrimi
e çdo ditë muton
çdo ditë fytyrë ndrron
zgjimet nuk u bëkan të shtyra nga kotja
as nga bij bastard Prometeu
ato ditkan zjarrin n’zemër t‘ushqejnë
Eh, zgjimet
ato ditkan, gjatë nën hi të flenë