Pse na ike miku im !…
Dhjetor më 14 të
Lajmë i hidhur na u dha
Pushojë zemëra e gjeniut
Na u shëmbë dhe një kala
Arben Duka koha jote
Ligjërove siç deshe vet
Në krijime shkrepje penën
Si t’i rrallë gjen poet
I’shërbeve vëndit tëntë
Kombit me gjithë Flamurë
Veprat tënde madhështore
Në breza nuk shteron kurr
Thure plot mijëra këngë
Thure vargje pa mbarim
Pena tënde poetike
Ishte dhe mbeti frymëzim
Ty do të mungojë shtati
Po prezent do të jesh
Lartë qëndron kështjella jote
Kushtrim brezash do të jesh
Pena tënde fliste shumë
Flistëte me zë të popullit
Arben Duka Laboviti
Qofshi fal dhe prej zotit
Poetët nuk vdesin kurrë
Janë thesar për këtë komb
E’ shkrove dhe ti historin
Me atë penën e holl
Lamëtumir poet i dashur
Ty të qoftë dheu i lehtë
Ishje dhe mbetesh gjeni
Sot e mijëra vjet
Emri tëntë nuk vdes kurrë
Qëndron lart në piedestal
I shkruar nga pena tënde
Ke lënë pasë një thesar .
U prefshë në paqe Arben Duka , ngushëllime familjarëve miqëve dhe shokëve të tij .
