Veledin Durmishi

Të lironin shpirtin nga ajo mugëtirë e errrët komuniste, të kërkonin atë fill ëndrre të cilën mund ta realizonin tej kufijve të atdheut i cili i donte bijtë rreth vetes, por fatkeqësisht nuk mund t’u siguronte dot të ardhmen. Aleksi, personazhi kryesor, nje djalë i hajthsëm, plot talent, plot mundësi, sulmoi kufijtë jugorë të vendit; ai nuk e dinte cfarë e priste përpara, por e dinte se nuk shkonte për të vdekur. Një djalë me dëshira të flakta për njohje të reja, kërkonte të njihte njerëz, fate njerëzore, të njihte historinë e një kombi të vjetër e të lashtë si Greqia. U nis për pak kohë, ja sa të rregollonte pak shtëpinë, të rriste fëmijtë, por puna e rrëmbeu dhe ai ndenji shumë vite në Greqi. Ai njohu jetën me të gjitha përmasat e saj. Diku edhe u zhgënjye, por së shumti ai njohu njerëz që e thërrisni edhe “bir”, apo edhe “vëlla” Një histori njerëzore e mbushur me dhimbje, mall, dashuri, ndjenjë që një djalë përjeton rrugëve te huaja, por që në cdo hap e ndjek pas hija e të parëve të tij, fjalët e babait i ka te sytë e tij të cilat edhe e orientonin.

Libri është i ndarë në kapituj pa emërtim, por një fill i përshkon të gjitha faqet, ku personazhi kryesor i dha autorit një fill ngjarjesh të cilat janë edhe lënda e parë e këtij libri. Histori njerëzore nga drama e madhe e kurbetit, ku shqiptarët kanë përjetuar edhe tragjedi, drama pa fund, fate njerëzish që në emër të jetës morën udhët e kurbetit me atë torbën proverbiale në sup, por në një bohce kishte marrë bekimin e tokës së vet që jo se nuk i donte bijtë e saj, por nuk mundi dot t’i mbante në jetë për të përballuar sfidat e reja të kohës së re. Autori, Fran Lleshi, hyn thellë natyrës njerëzore, mëton virtutin, larton nderin e dinjitetin sa diku nje burrë grek që i conte ushqim Aleksit, ndërsa gjykonte gruan e vet përse nuk kishte gatuar edhe për djalin shqiptar, iu hakërrye së shoqes duke i thënë: – Me cfarë shpirti duhet të dorëzohesh ditën e fundit? Një pyetje sa mjëra faqe libri. E djali unë verior e ka të qartë se ditën e dorëzimit të madh ai shkon me dinjitet, ndershmëri, empati. Romani ka natyrshmëri, në shumë faqe të tij është afër një proze poetike, ku figuracioni, gjuha artistikisht e goditur, paralelizmat janë të shëndetshme duke e bërë këtë libër të pëlqyeshëm

I uroj suksese Franit!