I çuditshëm për mua viti njëmijëenëntëqindeshtatëdhjetëedy!
Dhe ajo gjethnajë e kuqe, që t’bënte sfond ty!
Horizont i zverdhur nga perëndimi i diellit,
dialog binar “heshtje- zhurmë” i qiellit!
Ku ike ku u trete, ku vajte, ku u gremise,
i projektuar në të nesërmen, gjarpëruar labirintheve?
Ishe dhe mbete viti im adoleshent,
falë meje, i bukur, për të tjerë inekzistent!
Vizatove në trurin tim planin e t’ardhmes
dhe s’u mërzite aspak mes ëndrrash ta përqasje!
Rebel, kërkues e ripërtëritës
për nga ngazëllimet, pjellë idealistësh.