DINJITETI
“Në radhë ne suprmerkat në kase ekrani lexon 26.80 €, fytyra e hutuar e klientes..
“Ah më fal që kam harruar bankomatin, kam vetëm 25 € ne portofol po heq dicka.
Në karrocën e vogël kishte patate per tu skuqur dhe gjera te tjera te ndryshme si bukë, makarona, qumësht, domate, letër higjienike.
Sikleti për ata që janë vetëm një metër larg është i dukshëm, fytyra e një nëne pak më shumë se 50 vjeç është vrenjtur, ajo duhet të zgjedhë se çfarë do të heqe nga fëmijët e saj.
Kështu une e shikoj filmin më të bukur italian real. …mendon kasieria .
Vetëm pas pak çastesh një burri tjetër në radhë thote : “Më falni, diçka ka rënë”. Zonja habitet, ka një kartëmonedhë 10 euro në tokë, ajo e di që nuk i përket asaj.
Shikimi i dashur i burrit e bind atë, është shumë për të të thotë që është e saj. Ajo nuk ka rroba stilistësh por nuk është e veshur me lecka, nuk ka grim por fytyra e saj nxjerr sakrifica. Zotëria përkulet, merr kartëmonedhën dhe i thotë: “Ndoshta ka ndodhur kur ju hapet çantën”.
Tani ajo duket si një fëmijë, është e lumtur, mbi të gjitha me ndershmërinë e saj. Ajo paguan dhe kur del jashtë i buzëqesh burrit që është përballë meje. Ajo e shikon për herë të fundit dhe i thotë: “Faleminderit”. Unë e ndihmoj dhe jam gjithashtu e lumtur, e kuptova mësimin. Ai njeri mund të kishte thënë: “Mos u shqetëso, unë do ta bëj”. Në vend të kësaj ai zgjodhi të ruajë dinjitetin e tij dhe të zonjës.
Kush ndihmon hesht, e kujton ai qe atë e ka marrë “.
Le të kujtojmë se e mira bëhet në heshtje, pjesa tjetër është skene.
Shkruar nga një kasiere …
“””””””””””””””””””””””””””””””
Nje dite me telefonon nje vajze dhe me thote ..
O zysh a me njeh kush jam?
Jo i them …
Me thote jam Brunilda Tusha.
Por kishin kaluar kaq vite sa zeri i asaj vajze te vogel aq te shkathet kishte ndryshuar aq shume sa une normal nuk mund ta mbaja mend.
Behet fjale per vitet 1993…..
Sot u takuam per kafe dhe ishte nje kafe shume te kendeshme me iper aktiven Bruna