Ti gjithmonë ke qenë për trimëri
E n’luftëra t’ashpra kurrë s’je poshtnu
Prijës i betejave për liri
Faqebardhë gjithmonë lart ke valu.
Ti perlë e çmuar që në arkën e gjyshes,paluar rri i parfumosur…
Nga gjithë flamujt e botës
Mbetesh vigan i përsosur.
Në dorën e Gjergjit e t’Malos valove kryelartë
Çdo fije mëndafshi qëndisur në ty është e shenjtë dhe e zjarrtë !
Ti vepër madhështore,
Me shkabën qendisur mjeshtërisht
S’guxon kush me t’shkel me kambë
As me t’prek me t’voglin gisht.
Në tym e n’flakë, i patrembur
Ndër beteja ,i pashembur.
Ti,pelerinë e plagëve tona
Uragan që themelet i tund
Ngrohtësinë shpirtit m’ja ke mbajtur
Edhe n’djep kur jam përkund !
(Alije Arsllani 28.11.2022)
“”””””””””””””””””””””””””””
FJALA
Sa shumë vret kamxhiku i fjalëve
Kur fuqishëm të rreh pa turp
Peshë e fjalëve sa vetë mali
Qetësinë shpirtit ja lëkund.
E shëmtuar gjuhë e urrejtjes
T’grryen zemrën ,t”vret ngadalë
Porsi ngjala, rrëshket fjala
Nuk ka forcë që mund ta ndalë.
Gjuhë e zezë helmin e mbledhur
Do të gjejë vend për t’a hedhur
E s’mendon aq gjerë e gjatë
Djeg si prush e pret si shpatë.
O njeri,rob Perëndie
Mëkatar i kësaj bote
Fol me gjuhën e një urtie
Të ketë peshë fjala jote.
Fjala është pasqyrë e shpirtit
Porsi lumi shpejt vërshon
Ka fuqinë e një magjie
O të vret,o të shëron!
