A e dini kush janë kto huta.
“LAM qyleshi e gruaja Shkurta”
Ti je shtrigë. !!!
Ti je shtrigë I thoshte e bija
Një gjitone ardhur nga larg
Bëj çudi t’jetë përkëdhelia
Sa s’do desha t’besoj aspak
Mirëpo jeta qenka çudi
Verteton çdo të pa thënë
Ta nxjerr shpirtin ne zbrazëti
Sidomos për një të ç’mëndë
Një mardhenje mendoj nisur
Familjar sinqertë mendoj
Por kur shoh gjithçka të stisur
U desh shpejt ta përfundoj
Përse u desh a duhej vallë
Dhe pse s’shihej dot me sy
Mendjen kishte të përdalë
Fjalën shtrigë kujtoj aty
Si një zgavër e furdisur
E nxirë krejt ftyra qen
Se nxen vendi përpëlisur
Ç’nuk sajon por kot se gjen
Ç’mendon vetëm kjo nëpërk
Të helmojnë nje çift n’zili
Gjelozon shkruan e shfren
Katranos nën shpirt të zi
Se di toka si e mban
E shëndrruar në kadavër
Transformuar kokë e këmbë
Si kuçedra në një zgavër
Të kam thënë more njeri
Veç duro di unë se ç’bëj
Tash Vertet po bëj çudi
Si kaç shpejtë e degradoj
“”””””””””””””””””””””””””
*KUR TË FIKSON DJALLI NDËR VITE??*
Përcjell vitet nën fiksim,
Humb nocionin në gjykim
Pa ditur gja por dhe pa parë,
Errëson shpirtin nën zarar.
Dramë e ashpër pa aktorë..,
Pa derigju me regjizorë,
Djalli vet jep penallti
Humb arsyen s’beson njeri.
Një patalogji e rëndë,
Që godet njerzit në këmbë
Ndjell vetmi ngel hanor
Djallin vet e mban epror.
S’din të kënaqet por shkërmoq,
Në çdo fjalë apo ngrohtësi,
E besdis dhe fjala troç…,
Djalli vet e don n’vetmi.
Nuk mendoj se n’çdo rrethanë
Paksa vitet janë bujar.
Zotit duhet ti rrimë pranë,
Për t’luftu këtë djall barbar.
Dhe arsyeshëm e plot vullnet
Ta ç’mojmë jetën pa pyet djall
Çdo gja t’ligë ta bëjmë lanet
Për t’shiju sa tjemi gjallë…
“”””””””””””””””””””””””””
*MARRËZIT E THËNA SHKATËRROJNË NDJESIT.*
Sa të rrosh gjithmonë do mësosh,
Por nuk e di se ka radar,
Të përçojë sinjal pallosh,
Siç rëndomtë ndodh n’ekzemplar.
Psiko.vendodhja në hemisferë,
Kur takuar truri shkreptin,
Të gjithë arsyet na humbin vlerë,
Çfarë t’vlerësosh tashmë s’po din.
Nuk ka qelës që mund t’zhbokoj,
Edhe pse nën solucion
Ndot ndër vite ndryshkur ksi soj
pse? bëj pyetjen çështë ky lloj.
Vitet ikin dhe në shpresojmë,
Se mbase do mund t’kemi kënaqësinë,
Por sa vjen e s’po kuptojmë,
Mendjet ikën e na përpijnë
