LE TË VDES
Pres të grindem me Ty prap,
Të më thuash, jo, nuk dua,
Dhe pastaj të ikësh me vrap,
Të të kap,të të marr në duar.
Dhe të lozim e të qeshim,
Sikur të ishim dy fëmijë,
Yjet mysafir t’ i presin,
Edhe hënën kur të vij.
Me shaka Ti të më thuash,
Si s’ u bëre njëherë serioz,
Unë sërish të marr në duar,
Dhe të puth gushë e gjoks.
Dhe të puth e të përqafoj,
Të hedh lart dhe të pres,
Dhe pastaj e dashur moj,
E kam hak, le të vdes.
Autori Delo Isufi
“”””””””””””””””””””
Duke lexuar librin me poezi të poetit Xheladin Mjeku , midis të tjerave, veçova këtë poezi.
Libri i tij “HAPERKRAH” është vërtetë një perlë poetike.
Pergezime autorit
Xheladin Mjeku
HIMNI I PLISIT
Kur shpalosëm historinë
Gjithandej mitosin e lashtë
Odiseu dhe Uliksi
Qeleshbardhë po rrinin bashkë !
Padyshim se plisi i bardhë
Rrugëtoi shtigjeve plot lavdi
Në fronte lufte e gëzime jete
Madhështor në histori
Dhe po deshe të mësosh
Plisin pse e mbajmë mbi ballë ?
Bota ta mësoi të vërtetën
Këtë e kemi simbol kombëtar !
Kthejmë të djeshmën nga kujtesa
Të parët tanë ngrisnin dolli
Në ballë të fronit qeleshja ndrinte
Koha bënte mrekulli !
Në kuvende e ndër beteja
Bij të pushkës e të penës së artë
Himn i ngrisnin plisit tim
E lartësuan në piedestal
Nuk e thotë dot me fjalë
As poeti në vargun e tij
Historinë e plisit tim
Trashëgim nga çdo brezni
Himn i vlerave shekullore
Është bardhësi e atdheut mbarë
Lart kumbon kushtrimi ynë :
-O sa mirë me qenë shqiptar !
