DRITËROI DIKUR MË PAT THËNË: DUAJE MIKUN!…
(Së pari vëre në provë: Mik apo shtiret!?…)
Dikur Dritëroi, Miku Im dhe i shumë të njohurve të mi, në Kohën e Kolerës Komunizëm, kur askush, ose më saktë pak më donin, për faktin se isha i deklasuar, me cene në biografi, siç parapëlqehej të thuhej atëherë, më afroi, më ndihmoi dhe më deshi për shkak të talentit tim si prozator, por dhe për vyrtitet e dhuntitë e mia humane.
Pasi më njohu mirë, më tha:
Sot e tutje për sa të jem gjallë ti,
Shefki Hysa
, je miku im!…
Vetëkuptohet, unë u përkula gjithë Mirënjohje e Respekt për atë figurë që guxoi e më bëri mik kur unë vetë nuk e kisha njohur miqësinë, jo për fajin tim.
Dritëroi vazhdoi:
Një këshillë ke nga unë, ky plaku i thinjur, Dritëro!
Ji gjithmonë mirënjohës për nderet që të bëjnë dhe duaji miqtë. Miku i mirë të gjendet në ditë të zezë, ja kështu siç t’u gjenda unë dhe të ndihmova të vije në Universitet, megjithëse i deklasuar.
Duaje Mikun, por edhe sprovoje.
Mikun e mirë, nëse sillet keq me të tjerët, bën veprime të jashtligjshme dhe bie në burg, ti prapë ke detyrë ta duash. Do shkosh ta takosh dhe në burg, do t’i shpiesh peshqesh të paktën një paketë, do t’i qashë hallin, ama, në fund do t’i thuash, jazëk të qoftë që u bëre keq të tjerëve, megjithatë, je dhe do të mbetesh miku im në jetë të jetëve.
Unë vetëkuptohet, e falenderova dhe që atë ditë nuk e harrova këshillën e tij, e shndërrova Mirënjohjen në Institucionin
Shefki Hysa
!…
Disa vite më vonë, në periudhën postkomuniste, kur u miqësova me të ndjerin, Disidentin Pjetër Arbnori, çuditërisht të njëjtën këshillë më dha edhe ai.
Koha Koronavirus na mbylli të gjithëve në shtëpi, na e vështirësoi punën dhe jetën.
Kujtova Dritëroin dhe, pasi lashë mjekërr, vendosa të bëhesha filozof. Pasi filozofova e filozofova, vendosa të provoja dhe disa nga miqtë. Të gjithë, fjala vjen, kishin pulari dhe unë u kërkova thjesht nga një pulë.
Për fat të keq, doli fjala e Dritëroit, mirë pulën që nuk ma dhanë, po nuk më dhanë as vezën.
Nuk e besoja dot, u isha drejtuar atyre që mbaheshin si misionarë paqeje e humanitarë të mëdhenj në sytë e opinionit publik. Dhe më shpërfillën mua që, të paktën, e kam diçka në dorë, po me ata që nuk kanë asgjë, si sillen këta farë miqsh?!…
Besoj se i shkelin me këmbë.
Të them të drejtën, u brengosha shumë, mirëpo e harrova shpejt brengën se disa miq të tjerë, edhe ata në vështirësi, u kujtuan dhe e ndanë vezën e tyre me mua.
Dhe thashë me vete:
Të dritëroftë shpirti Dritëro, në Parajsë, por edhe emri i mirë në këtë Botë, që m’i ke hapur sytë.
Të nderuar, vlen më shumë gjysma e vezës, apo veza e plotë në kohë kolere, dhe ata që ta japin, dijeni se ta japin me gjithë shpirt, se sa pula apo e gjithë pularia dhuratë në Kohë Dasmash.
Të nderuar, me ose pa mjekërr, bëhuni bëhuni filozofë dhe vërini në sprovë miqtë.
Dhe u jini mirënjohës atyre që ndajnë vezën me ju në këto ditë të vështira të Kolerës Koronavirus.
Ata janë miqtë tuaj të vërtetë.
Duajini dhe u jini mirënjohës në jetë të jetëve!…
Këshillë, nga unë,
Shefki Hysa
, i mençuruari prej mjekrrës që kam lënë gjatë Kohës së Kolerës Koronavirus!…
(Me këtë rast u jap përgjigje dhe disa miqve që më thanë se nuk të shkon fare mjekrra: Nuk më shkon, po më duket se më bëri filozof të mençur?!…)
IN THE PAST DRITERO TOLD ME: LOVE YOUR FRIEND!…
(First test: Friend or fake!?…)
Once upon a time, Dritëro, the Famous Albanian Writer, My Friend and friend of many of my acquaintances, in the Time of Communism Cholera, when no one, or rather few liked me a little, for the fact that I was declassified, with defects in biography, as it was preferred to say then, brought me closer, helped me and loved me because of my talent as a prose writer, but also for my virtue and human gifts.
After getting to know me well, he told me:
From now on, as long as I am alive, Shefki Hysa, you are my friend! …
Obviously, I bowed with Gratitude and Respect to that figure who dared and made me his friend when I, myself had not recognized the friendship, not because of my own fault.
Dritëroi continued:
You have a piece of advice from me, this gray-haired old man, Dritëro!
Always be grateful for the honors you get and love your friends. The Good friend is found in the dark day, same as I was here for you and helped you come to University, even though declassified.
Love the Friend, but also test him.
The Good friend, if he treats others badly, commits illegal acts, and goes to jail, you still have the duty to love him. You will have to go meet him even in prison, you will have to send him, at least a pack of cigarettes, you will have to listen to his mourning, but in the end you will tell him, Shame on you for hurting others, however, you are and you will remain my lifelong friend.
Obviously, I thanked him and from that day I never forgot his advice, I turned gratitude into the Shefki Hysa Institution! …
A few years later, in the post-communist period, when I befriended the late Dissident Pjetër Arbnori, he surprisingly gave me the same advice.
Coronavirus’s time shut us all at home and made our work and life difficult.
I remembered Dritëroi and, after leaving my beard, I decided to become a philosopher. After I philosophized and philosophized, I decided to test some of my friends. Everyone, by the way, had a poultry farm and I asked them just for a chicken.
Unfortunately, Dritëroi’s word came out, apart the fact they didn’t give me the chicken, they also didn’t give me the egg either.
I couldn’t believe it, I was addressing those who were held as peace missionaries and great humanists in the eyes of the public opinion. And they ignored me that, at least, I have something in my hand, but what about with those people who have nothing, how do these kind of friends behave?! …
I believe they are being trampled under their foots.
To be honest, I was very worried, but I quickly forgot the worries because some other friends, even those in trouble, remembered and shared their egg with me.
And I said to myself:
May the soul of Dritëro shine in Paradise, but also the good name in this World that you have opened my eyes.
Ladies and gentlemen, half an egg, or a full egg in cholera, is worth more as a gift, than the chickens or whole poultry farm at the Wedding Time, and those who give it, know that they give it wholeheartedly.
Honorable, with or without a beard, become philosophers and put your friends to the test.
And be thankful to those who share the egg with you in these difficult days of Coronavirus cholera.
They are your true friends.
Love them and be grateful for them for life!…
Advice, from me, Shefki Hysa, the wised out man of the beard, which I left during the Coronavirus Cholera! …
(On this occasion, I also give answers to some friends who told me that the beard does not suit on you at all: It does not suit me, but it feels like it made me a wise philosopher?!…)
Dr.
Shefki Hysa
Global Peace Library
of DMPP
