Një shkrim kushtuar luftëtarit te UÇK, Genc Sefa nga Lushnja dhe librit të tij me poezi “Pushka e tyre, kushtrim Lirie” – botuar sot, datë 25 Tetor 2021 në gazetën Dita.
. . .
Meqenëse “DITA” nuk e ka botuar në internet, (por vetëm në print) po e afishoj shkrimin në fjalë këtu më poshtë:
NË DORË PUSHKËN E LIRISË,
NË GJOKS ZJARRIN E POEZISË!
Refleksione për librin me poezi “PUSHKA E TYRE, KUSHTRIM LIRIE”, dhe për jetën e veprimtarinë e autorit të saj, luftëtarit të UÇK-së, Genc Sefa – “Lushnja”
Autori i librit me poezi “Pushka e tyre, kushtrim lirie”, është një nga luftetarët dhe komandantët e UÇK-së, i cili, ndonëse i dha luftës çlirimtare të Kosovës, mundin, djersën dhe madje edhe pjesë të trupit të tij, sot gjendet i ndaluar e i dënuar nga gjyqi politik i sllavo-maqedonasve dhe mercenarëve e tradhëtarëve në shërbim të tyre.
Genc Sefa, me pseudonimin e Luftës Çlirimtare, “Lushnja” është nga Lushnja, qyteti në kërthizë të Shqipërisë. Gjer në vitin 1998, Genci nuk kishte qenë asnjëherë në Kosovë. Kufizimet e paranëntëdhjetës, shkollat që duheshin mbaruar dhe detyrat e para funksionale në Ushtrinë shqiptare, e kishin penguar të kapërcente kufirin artificial shqiptar-shqiptar në qafën e Morinit. U deshën vitet e zjarrta 1998-1999 kur nisi lufta e hapur e UÇK-së kundër regjimit serb, që Genc Sefa me përgatitjen dhe uniformën e ushtarakut, të kapërcente kufirin dhe t’u bashkohej luftëtarëve, me një objektiv: Të çlironin tokat tona amtare nga pushtuesit serbo-barbarë dhe të realizonin amanetin e rilindasve tanë, për Bashkimin Kombëtar.
Fundvitet nëntëdhjetë e gjetën Genc Sefën, në radhët e Ushtrisë Popullore Shqiptare. Ishte diplomuar në Akademinë e Mbrojtjes, titulluar oficer dhe komanduar në repartet e Gardës së Republikës. Trazirat e vitit 1997, që shembën shtetin, ekonominë dhe ushtrinë e Shqipërisë, ndërprenë edhe karierën ushtarake të Gencit, i cili mërgoi përkohësisht në Greqi, si shumë kolegë e bashkëkombas të tij. Por planet për të nisur ndonjë punë si emigrant, do të liheshin mënjanë. 7 Marsi i vitit 1998, që shënon luftën dhe sakrificën e Adem Jasharit me gjithë pjesëtarët e familjes së tij, do të ndryshonte jetën e shqiptarëve në Kosovë dhe jashtë saj. Genc Sefa, sa sapo dëgjoi lajmin për sakrificën e familjes Jashari, u nis për në Kosovë. Nuk mund të bënte ndryshe. Ai ishte rritur dhe edukuar në një familje patriote. Paraardhësi i tij, Nebih Sefa, në 28 Nëntor 1912 kishte qenë në krah të Ismail Qemalit, kur nënshkroi Aktin e Madh të Pavarësisë. Nga ana tjetër, akti heroik i Komandant Adem Jasharit, ishte sinjali i Thirrjes së Atdheut. Aq më tepër kjo për një ushtarak, që Atdheu e kishte përgatitur për këtë ditë.
Jeta dhe veprimtaia luftarake e Genc Sefës në radhët e UÇK-së ishte tepër intensive. Falë përgatitjes së tij ushtarake, u inkuadrua në operacionin “Shigjeta” në Pashtrik, një njësi kjo diversante e vëzhguese. Më 6 qershor 1999, në përpjekje me ushtrinë dhe paramilitarët serb, plagoset rëndë, duke humbur një pjesë të këmbës. Pas luftës, ndonëse me proteza në këmbë, vijoi të japë kontributin si oficer në trajnimin e Trupave Mbrojtëse të Kosovës. Në të njëjtën kohë, mbaron Fakultetin Juridik, dega Kriminalistikë, specializohet në kuadër të trajnimeve të Natos në Kosovë, duke realizuar 12 çertifikime të ndryshme si instruktor bazik e deri tek i avancuar për trajnimin e Shtabeve dhe Komandave.
Në vitin 2000 inkuadrohet në UÇPMB (Ushtria Çlirimtare e Preshevës, Medvegjës e Bujanocit), fillimisht si komandat i qendrave stërvitore, e më pas në përgatitjen e vijave të mbrojtjes. Me kërkesë të Shtabit të Përgjithshëm, kalon në zonën operative të Karadakut, për të ngritur e drejtuar Brigadën e 115, që mbante emrin e Dëshmorit Nijazi Azemi. Pas përfundimit të luftës së Luginë, rikthehet tek Trupat e Mbrojtjes së Kosovës, si instruktor i lartë i Qendrës Simulative në Komandën e Trajnimeve dhe të Doktrinës, deri në trasformimin e saj.
Më 9 maj 2015, tashmë si pjesëtar i Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare, Genci me shokët e tij luftëtarë, u përplasën me forcat speciale sllavo-maqedonase. Në këtë përplasje të armatosur, humbën jetën 10 luftëtarë të UÇK-së, ndërsa nga pala maqedonase 8 pjesëtarë të forcave speciale dhe mbi 37 të plagosur. Aktualisht Genc Sefa, me pseudonimin e luftës “Lushnja”, së bashku me shokë të tjerë, vuajnë dënimin e dhënë nga Gjykata famëkeqe sllavo-maqedonase, për luftimet në “Lagjen e Trimave” në Kumanovë, më 9 maj 2015, luftime të cilat vunë në lëvizje faktorin ndërkombëtar dhe vetë BE, për të kuptuar kërkesat e shqiptarëve ndaj regjimit sllavomaqedon në Republikën artificiale të Maqedonisë së Veriut.
Në dokumentet e historisë së UÇK-së, midis të tjerave, për Genc Sefën është shkruar:
“I burgosur nga regjimi sllavo-maqedon, veprimtari i çështjes kombëtare, luftëtari i lirisë në UÇK dhe eprori në UÇPMB dhe TMK; invalidi i luftës, Genc Sefa-Lushnja, është një intelektual i formuar me kohë, ka kaluar shumë sfida si shumica e luftëtarëve të Kosovës. Gjithmonë në gatishmëri për të kontribuar me dijen, guximin dhe përvojën e posaçme si Ushtarak Kariere e Veteran i Luftrave, njohuri e përvojë të cilat i ka vënë në shërbim të Atdheut”.
Luftëtari Genc Sefa – “Lushnja”, qysh me 6 qershor 1998, kur mbërriti për herë të parë në Kosovën e Shqipërisë, e deri më 9 maj 2015, kur u burgos nga shteti sllavo-maqedon, nuk u shkëput për asnjë çast nga shokët e tij të UÇK-së. Ai edhe çerdhen e familjes së tij e ngriti në Ferizaj. Ishte jo vetëm admirimi për këtë pjesë të Atdheut të tij, së cilës iu përkushtua gjer në sakrificë supreme, por edhe angazhimi i drejtpërdrejtë në çlirimin e trojeve shqiptare dhe realizimin e amanetit të Bac Adem Jasharit, për Bashkimin Kombëtar.
Për fat të keq, amaneti i Komandantit legjendar, Adem jashari, përkohësisht u ndal. Shkak u bë politika e vjetër e kancelarive europiane, ndihmuar nga tradhëtarët dhe bastardët e racës sonë, të cilët, jo njëherë, janë bërë pengesë në rrugën dhe luftën që na trashëguan Rilindasit tanë të mëdhenj. Themi përkohësisht, sepse lufta e shqiptarëve do të vijojë, gjer sa ta realizojnë e ta shkruajnë të plotë togfjalshin domethënës, “BAC U KRYE”!
Në situatën e krijuar, Luftëtari Genc Sefa, gjendet në pamundësi të vijojë realizimin e amanetit të Komandant Adem Jasharit. Por ai, ndonëse i izoluar, ka gjetur mundësinë t’i shërbejë çështjes pa u ndalur. E vetmja mundësi aktuale e tij, është të japë kontributin në evidentimin dhe shkrimin e historisë së luftës më të re të popullit shqiptar, për liri, pavarësi dhe Bashkim Kombëtar. Dhe këtë kontribut, ai ka zgjedhur të na e përcjellë nëpërmjet poezisë, gjinia më frymëzuese e lëmit të krijimtarisë artistike.
Ushtaraku i nivelit të lartë, Genc sefa, nuk njihet si poet, por poezitë që sjellë nëpërmjet librit të tij, tregojnë se njeriu i luftës, siç janë ushtarakët, diku në një qoshe të shpirtit, ruante edhe ndjenjat dhe përvijimet e bukura të artistit, të poetit. Ishte kjo arsyeja, që unë shkruesi i këtyre radhëve, mbasi lexova poezitë e tij, zgjodha të vë në krye të këtij shënimi titullin: “Në dorë pushkën e Lirisë, në gjoks zjarrin e poezisë”! Dhe besoj se nuk kam gabuar. Lexuesit, kur ta kenë librin e tij në dorë, do të më japin të drejtë.
Genc Sefa – Lushnja, që në vogëli u mëkua më patriotizmin dhe dashurinë për Atdheun. Ishte linja kryesore e trashëgimisë ndër brezat e familjes e të fisit të vet, të paktën që nga paraardhësi Nebih Sefa, nënshkruesi i Aktit të madh të Pavarësisë me 28 nëntor të vitit 1912. Ky zjarr patriotik dhe atdhedashës, ishte ushqyer më tej në shkollat që kreu, veçanërisht në atë ku dalin kuadrot e Ushtrisë, mbrojtësit më të parë të Atdheut, për t’u vënë në provën e zjarrit, në vitet dhe ditët e stuhishme të luftës për çlirimin e Kosovës.
Është ky pozicion i autorit, që ka ndikuar në realizimin e librit “Pushka e tyre, kushtrim lirie”, ku na sjell poezi të thjeshta, por me plot kolorit, ndjenjë e art të vërtetë. Libri është një dëshmi e gjallë e asaj që ka ndodhur në vitet 1998-1999, kur populli i krahinës shqiptare të Kosovës, ngriti krahun e saj të armatosur, UÇK-në, dhe realizoi epokën më të lavdishme të shqiptarëve në kapërcyell të shekullit të njëzet.
Në libër janë radhitur mbi njëqind poezi, të cilat përfshijnë jo vetëm personazhe të UÇK,-së, por ngërthejnë pothuaj gjitha historinë shumë shekullore të shqiptarëve, duke mos lënë mënjanë, edhe disa fenomene të ditëve të sotme, ku autori mban qëndrime të hapura kritike. Në substancë të poezive, evidentohet postulati tashmë i vertetuar nga historia, se “Liria nuk dhurohet, por fitohet”. Ashtu siç jepet edhe mesazhi për bashkimin kombëtar, objektivi kryesor i shqiptarëve.
Pjesën më të madhe të poezive, autori ua kushton Dëshmorëve dhe luftëtarëve të UÇK-së, të cilët në mjaft raste i ka njohur personalisht, e me disa ka qenë në një vijë zjarri gjatë luftimeve me forcat serbo-sllave. Poezitë kushtuar dëshmorëve janë jo vetëm të ndjera, por edhe një material shumë i nevojshëm dhe autentik për shkrimin e historisë së kësaj lufte, në mënyrë reale dhe me të gjitha permasat e saj. Poezitë për dëshmorët, autori i alternon me poezi për Heronjtë e Kombit, që nga lashtësia, e gjer në kohët moderne. Dhe këtë ai nuk e bën nga rastësia, por për të treguar se midis dëshmorëve dhe heronjve të kombit tonë, të të gjitha periudhave historike, ka një lidhje organike, një trashigimi të pandërprerë, çka i siguroi kombit tonë mbijetesën përballë furtunave të kohës, duke ruajtur me fanatizëm dinjitetin dhe indentitetin e tij kombëtar.
Temperamenti epik dhe luftarak që shoqëron poezitë, kushtuar eventeve historike të popullit shqiptar, figurave të shquara të kësaj historie, dhe Dëshmorëve të kombit, ballancohet me lirikën e poezive, kushtuar vendlindjes, dhe veçanërisht ato që ia dedikon prindërve të tij në Lushnje, dhe famijes në Ferizaj.
Luftëtari i lirisë, Genc Sefa – “Lushnja”, na dhuron një cikël me poezi, liriko-epike, shkruar në kushtet e izolimit politik dhe fizik, me të cilin u drejtohet gjithë shqiptarëve me mesazhe të fuqishme për çlirimin e trojeve etnike shqiptare nga pushtuesit shovinistë fqinj, dhe për realizimin e Bashkimit Kombëtar, rrugë, e cila, do ta çojë Shqipërinë në podin e Lavdisë e të Krenarisë që e ka patur dikur midis shoqeve të kontinentit europian.
Autori i librit, ndonëse gjendet në izolim, me shumë vite ndalimi, për asnjë çast nuk e ka humbur besimin tek vitaliteti i kombit të tij, dhe as shpresën se shumë shpejt ai do ta gjejë rrugën e vërtetë të zhvillimit, prosperimit dhe ribashkimit, ëndrra shekullore e shqiptarëve, që nga rilindasit e mëdhenj, e gjer tek luftëtarët e UÇK-së së lavdishme e Komandantit të saj legjendar Adem jashari.
Libri është njëherësh edhe një apel për politikanët dhe pushtetarët e të dy shteteve shqiptare, veçanqërisht për ata të Republikës së Kosovës, të cilët, ndërsa po përjetojnë e shijojnë lirinë, kanë lënë jashtë kujdesjes shoqërore e shtetërore, shumë nga personazhet e kësaj lirie, që sakrifikuan jetën, apo u sakatuan në përpjekjet me sllavo-barbarët. Në këta personazhe të sakrificës, bën pjesë edhe Komandant Genc Sefa-“Lushnja”, i cili, së bashku me shokë të tjerë të luftës, falë mangësive dhe akrobacive të drejtuesve politikë e ushtarakë të UÇK-së, gjendet në burgun politik të shtetit sllavo-maqedonas.
Është e pafalshme për politikanët shqiptarë të Maqedonisë së Veriut, disa prej të cilëve edhe në përbërje të parlamentit dhe të qeverisë maqedonase, që edhe mbas gjashtë viteve nga ngjarjet në Kumanovë, nuk kanë bërë asnjë lëvizje politike apo ligjore, për të sqaruar si duhet se çfarë dhe pse ndodhi konflikti luftarak, ku humbën jetën një dyzinë qytetarësh nga të dyja palët, duke synuar, që ashtu siç janë marrë e po merren vesh për probleme të tjera me politikanët dhe pushtetarët maqedonas, të gjenin mënyra për mbylljen edhe të konfliktit të datës 9 maj 2015 në “Lagjen e Trimave” të qytetit të Kumanovës.
Në mbyllje të këtyre shënimeve të thjeshta, uroj që autori i librit, Luftëtari e komandanti i Luftës çlirimtare të Kosovës, Genc Sefa – Lushnja, të arrijë të shohë sa më parë ditën e lirisë, për të vijuar në kushte normale e krahas shokëve, veprimtarinë e tij atdhetare, por edhe atë letrare dhe artistike. Qëndresa e palëkundur dhe vijimi i veprimtarisë atdhetare edhe në kushtet e izolimit, na krijon besimin, se ai do të vijojë me vendosmëri në rrugën e lavdishme për çlirimin e trojeve tona dhe realizimin e Bashkimit Kombëtar.
—————————————————————
