SONTE KËTË MBRËMJEN TË KUJTOJ !!!!
Këtë mbremje e vetme mbeta
Dhe nata sonte është e heshtur…
Më vonë me emrin tënd fjeta
Se një breng diku brenda meje ka mbetur…
Të gjitha mendimet me çuan tek ti
Bashkë me kujtimet rashë në qetësi
Ah sa shumë lotuan këta sytë e mi
Sepse rri i fshehur krejt në largësi…
Me shpirtin e ndrydhur u zgjova
Sonte dhe lotët shpejt shpërthyen
Në heshtje errësir gjithçka me ty kujtova
Por një zë papritur heshtjen thyen
Në heshtje e natës zerin tendë dëgjoj
Ti je nga ane tjetër je shumë larg
Si dikur ato fjalët e tua të ëmbla kujtoj
Unë ulur qëndroj duke pritur në atë prag…
Fjalën tonë na mbetën diku atje
Dhe kujtimet shpalosen ngadalë
Në teleton aty pres ku të prisja dje
Imazhi yt më shfaqet përballë…
Kur mendoja ato fjalët e tua
Bashkë me mallin në heshtje ranë
Në zemër i mbylla për ti mos harruar
Sepse se shpejti ne të dy do jemi pranë..
Nuk të kam harruar ndaj jam duke shkruar
Ti nuk pate guxim të ma thoje sa pak më doje
Dhe zërin pres ta dëgjoj që shpirti të më jetoj
Atë fjalë e prita gjatë jo të më çoje kaq larg
Mos u vono të më thuash nuk dua që të vuash
Dhe koha ka kaluar për mua sje një i shkuar…
Unë përher do të kem e të sjell ndërmend
Se një ditë do vi të trokas në shpirtin tënd
