BULËZA VESE
Erdhe buzë pranvere,
Kur toka ishte në vlagë,
Ugaret frymonin avull si bukëvalë e sapodalë
Acaret e dimrit kishin ikur,
Bora majë alpesh në të shkrirë
Qielli det kaltërosh
Bulevardi nanuriste aromë lulesh erëmirë
Sythet e pemëve lëngëzonin epshesh
Trupi saj,
Mëngjeseve në dritë,vishej hijshëm
Gjallnonte e piklonte gjelbërim gjethesh,
Mbrëmjeve në errësirë…
Nën dritën e zbehtë të hënës…
Zhvishej aq guximshëm,
E zgjohej e pjekur si frut i arrirë…
Ti erdhe buzë pranvere,
Kur dita s`kishte gdhirë
Dehur gotash, mbushur bulëza vese,
Mbi buzën e saj, pirë…
Lola Shehi.
MESAZHE MBI RRËNOJA
Kazermë e braktisur
Të vetmet shoqëruese, pishat
Kot nuk e kanë thënë se natyra nuk braktis
Mure të rrjepur
Dyer e dritare të shqyera
Mesa duket, dikujt i kanë hyrë në punë
Mbi mure, mesazhe të koduar
Simbole pa axhendë sqaruese
Çaste e copëza jete lënë pas krahëve
Sodis rrënojat
Mundohem të përkthej mesazhet
Mbushem me aromë pishash
Nuk ua di adresën autorëve mbi mure
Do doja t`i gjeja
T`u riktheja kujtimet
Largohem me kokën pas
Mesazhet mbi rrënoja
Më shoqërojnë me sy nga larg
