TRADITAT
Nder për ata, që jetës ruajtën traditat
Nga borxhet nuk lëvizën në veprime,
Të bardhat, të thjeshtat e syve drita
Dallgët e veshura me fjalë shënjtërie.
Thasarët lajkatar, për fjalën e zgjedhur
Për farën e bujkut, për mallin pa tretur
Kur vritet gjumi, fjalët mbetur heshtur
Deri tek djepi i fëmijëve, lule gdhendur.
Nga e vërteta, pa urryer kurrë gënjeshtarët
Rrethuar ngjarje sa mundën më shumë ,
Kur parashikojnë duket më shumë vlerαt,
Makthi shfaqet, por largohet më në fund.
Me tradita mbetesh i pasur dhe në varfëri
Medet ai që nuk i vlerëson, ose nuk i di.
“”””””””””””””””””””
UNË TË NJIHJA TI.
*******************
Unë ti të njihja viteve të kam parë,
Përballur e ndeshur me ti disa herë,
Më vije i dobët, me lehje si zagar,
Të hidhja pak bukë e bëheshe erë.
Ti dilje para e frikën fare nuk ta kisha,
Nga hunda të njihja, skuqej piperkë,
Me një bluzë leshi e shalli tek gryka,
Por ti je tjetër soi e s’po gjej dot mjek.
Atëherë kur vije, ta dija mirë marifetin,
Veç ponxhit raki, i kisha afër të gjithë,
Tek ti i flamosur s’ta gjej dot sekretin,
Na ndave të gjallë, nënën nga fëmijtë.
Unë të njihja ti si një trishtim muzgu,
Ti u egërsove e ç’pësove or”mik”,
Frikson e më nxjerr disa forma kirurgu,
Shpalle garë, por s’ del i fituar ta dish.
“”””””””””””””””””””””””
BUZËQESH ME DIELLIN
Aty që rri në heshtje, papritur fillon dhe po qan
I duket se po i binin, gjithë fatkeqësitë e botës
Mbështjellë me rroba gjumi, futet nën jorgan,
Brënda errësirës si trumcak, nuk i mba dot lotët.
Futet në mendime thellë, pa biletë për kthime
Ëndërron si të jet shtrirë në livadh plotë lagështi .
Mbushet me frymë, nxjerr një oh, vetëtime,
Buzët u ndanë në mes, si dy gjysma qershi.
Një flutur ulet dhe ngrihet, i luan mbi gjoks
S’i ëngjëll krahët hapur, vjen nga tej kufirit,
Kur e pa ashtu të lodhur, lëshoi pluhurin sos 
Në sytë e såj u duk, si lulja më e bukur e Prillit.
Në akrepat e kohës, dielli me rrezet në livadh
Në harkun vezak, fshehu lotin e saj brenda
Në gropëzat e faqeve formohen dy pika diamant
Në trupin e rëndë, shton të rrahurat zëmra.
Dielli lindi ndryshe thërmon dhimbjen ngadalë,
Zgjohet nga gjumi i rënd, hedh tutje jorganin,
Me lulet e prillit në duar, ndërsa ngre sytë lartë,
Papritur, pa kuptuar, ajo, buzëqesh me diellin.
Sofia Gjinika
Athinë Greece
Albania 
