Ktheu pas të lutem,
Diellin tek perëndon nuk e mbërrin dot.
Ktheu pas të lutem, as zjarrin e tij të rremë,
Nuk e gjen më në natën e thellë.
Ktheu pas të lutem, u lodha duke ndjekur
Hijen e sëmurë të së vërtetës,
Errësirën prej drite të çmendurisë,
Që as unë nuk e arrita kurrë.
Ktheu pas, e mira ime, mos kujto se vdiqa,
Në betejën e drejtësisë !
Ktheu dhe zgjatëm buzët me të pupurtën e diellit,
Që më grabite në hijen e ikjes..