I madhi yne Skenderbe!
Kjo date e shenuar ne histori,
6.maj 1405-ditelindja jote,
per ty dhe per ne.
Si meteor i rene nga qielli,
ndriçove token meme.
Zgjove bashkekombesit.
U dhe jete,u dhe shprese
Per tu bere zot te vertet.
Me ty filloj jete e re.
Ideator e luftetare.
Ne ate kohe edhe sot,
jo vetem per Shqipetaret,
por mbar ballkan dhe Europe.
per te çporur sundimtaret
u bere flamurtar,nxites-frymezues,
per gjithe popujt e shtypur e te sunduar,
per tu bere te lire te pavarur.
Mbas aq shume dekada
flet sot deshmia e qarte.
Respekti I thelle ,
perveç veprave letrare
per ty Skenderbe
jane rruge e sheshe,monumente.
Jo vetem ne trojet Shqipetare,
por ne rruge te Romes,Frances,
Gjeneve,Paris e Bruksel
e shume vende te tjera
me mbishkrim –Gjergj Kastroti –Skenderbe.
Te gjithe ndihemi krenar.
Perjetesisht mbetesh hero legjendar.
Nje vit me e rritur.
Suksesit I gezohem.
Nje vit jete,me pak mbetur.
Natyrshem pranohet.
Nostalgji per te shkuaren.
Nderim e respekt per çastin.
Kenaqesi per te tashmen.
Shprese per te ardhmen.
17.5.2025.Antwerp Belgjike Fatmira Limani
Jetojme,po si jetojme.
Kur nuk dime, sa jetojme.
Kur nuk dime,pse jetojme.
Kur nuk dime, per ke jetojme.
Kur nuk dime,ta shijojme.
Nuk eshte lehte,te vish ne jete.
Edhe pse,gezim I madh te pret .
Kur nuk di me vone,jeta si shkone.
Jeta prove,t’papritura sjell gjithemone.
E shumeta e jetes eshte kuturu.
Edhe me ide,plane e projekte.
Vine te papritura,c’nuk sjell ora e dita.
Duhet kerkuar e dhene doren njeri-t’jeterit.
Kujtojme parajsen, si mund te jetojme.
Pa e ditur e pare,ne ender e perftyrojme.
Ne thellesi te tokes,apo n’hapesire ajrore.
Duhen nis germimet,e ta kerkojme.
Duhet mjeti per te jetuar.
Pasuria nuk vjene natyrshem pa punuar.
Nuk eshte komete, e rene nga qielli.
Eshte mend,mund e djerse,derdhur trupi.
Dashuria per jeten, e para na prine.
Motiv I jetes, pse duhet te jetojme.
Motiv I jetes, per ke duhet te jetojme.
Eshte e vetmja, ta duam e ta shijojme.
Jo rralle here,edhe kjo ne bese na pret.
E pa bese,eshte vet ekzistenca.
E pa bese ndodh te jete edhe ndjenja.
Dy shuarje,e vene ne pikepyetje jeten.
Meqe jeta vjene njehere,pritur me gezim.
Duhet ti sherbejme, sikur do jetojme perhere.
Sikur jetojne enderat,e nuk shuhen kurre.
Jeta, eshte pasuria me e madhe,qe le gjurme.
7.4.2005 Antwerp Belgjike Fatmira Limani
