“Edhe Hëna pikon gjak”…
Edhe Hëna pikon gjak
Sa s’ thërrmohet nga zemërimi
Syri i saj, s’ ngopet me gjumë
Shpirti i saj, fole trishtimi…
Edhe Hëna po vajton
Ajo, sheh dhimbjet e mia
As ajo nuk e kupton…
Përse grindet njerëzia…
Edhe Hëna pikon gjak…
Përmbi trupat e fëmijëve…
Drita e saj sa vjen e zbehet
Shtuar drita e qirinjve…
Autore Oltjona Selamaj Magnani
“”””””””””””””””””””””””””
Seç më ndodhi një çudi…
Kisha vite pa e parë
Hedhur ishte në një qoshe
Në tre copa ishte ndarë
Kjo rruzare bukuroshe…
Mbi 12 vjet fshehur rrinte
Kokëulur, modestisht
Por më ndodhi një çudi
Që do t’a nxirrte në dritë sërish
Motrën e saj po kërkoja…
Një rruzare kaltëroshe…( E Shën Leos)
Një javë luftë për t’a gjetur
Nuk lashë vend, cep, edhe qoshe.
Kur teksa me vrull kërkoja
Fiks një javë para lufte
Doli rruzarja, që shumë e doja
Dhuratë e asaj motre…
Mike në ditë me rrebeshe
Kisha ndarë me të dhe bukën
Punonim të dyja bashkë
Edhe tok e bënim luftën…
E mora, e pashë në duar
Edhe mendjen po e vrisja
Hallkat kaq vite shkëputur,
si t’ i bashkoja, si t’i ngjisja?!
E lodhur pas shumë kërkimesh
të rruzares kaltëroshe…
Mora këtë biondinë në duar
E u ula në një qoshe…
Mora një pincetë të hollë
Edhe hallkën e zgjerova
Aq sa munda, të tre hallkat,
me durim i sistemova.
Dhe e putha përplot mall
Se më është dhuratë e çmuar
12 vjet në sirtar, rrinte urtë
Pa bëzuar…( Pa bërë zë)
S’ di se pse ndjeva një mall
Për miken që m’ a dhuroi
Qe rruzarja ime e parë,
që me ZOTIN më afroi.
Ajo grua e bekuar,
e ngryste ditën në kishë…
Ishte fat që e takova,
lindur dy herë me këmishë…
Kur m’ a dhuroi atë rruzare
Isha në vuajtjet e mia
E sprovuar nga kjo jetë
Poshtëruar nga njerëzia…
Fill pas saj, gjeta dhe tjetrën
Rruzaren time kaltëroshe…
Tani po kuptoj, ZOTI më thotë:
“Lutu, për atë shoqe”…
Asgjë nuk ndodh rastësisht…
Sidomos, kur dëshpërohesh…
Humbe një, por gjete dy…
Tani, më fort do të bekohesh…
Po kuptoj se nuk qe humbje
Por se ishte shenjë nga ZOTI
Lutu thotë, sot, për Alinën…
Me atë rruzare, që t’ dha qëmoti.
Se e mira do të kthehet…
Do të kthehet tek i zoti…
Autore Oltjona Selamaj Magnani
P.S:
