Pirro Minella Millona

….E kishim lene takimin e mengjezit, tek kafja e jone, ishte dita e fundit, te nesermen do te ikte ne qytetin e saj, te takonte dhe prinderit e moshuar dhe largimi per ne familjen e saj, larg, shume larg meje….

Erdhi pak vone me syte te lodhur nga pagjumesia..

Ishte veshur sportive kishte nderruar komplet veshjen nga dita e meparshme.

Vendi i zakonshem, kamarieret tek banaku.

U ngrita, u puthem embel, duart e saj lemonin kurrizin tim, per te me dhene kurajo, se megjithe largesine, por zemren do ma leje mua peng, ta trajtoj me dashuri e ngrohtesi.

Bisedonim, tregonim tere rrugetimin tone, lidhjen, shikimin e pare dhe befas me tha:

-E cuditshme, kjo ndjenje kaq e bukur rri e fshehur dhe befas lulezon edhe ne dimer si manushaqja ne faqe mali.

E di, me fal, se te lashe edhe ty pa pune kete jave, por malli dhe dashuria e mundi aresyen dhe me solli ketu.

Kam perjetuar vetem keto dite aq ndjenja, sa tere keto vite nuk i kam shijuar kaq bukur.

“Je mjeshter i rrembimit te shpirtit te femres”….

E kisha menduar ku do ta coja per te ngrene dreke, diku ne periferi te Qytetit, ose me sakte ne nje fshat jo larg Qytetit..

Arritem dhe pasi beme porosi, e kishte shprehur, qe i pelqente mishi i kecit ne hell, domosdo, nga vendi, ku ishte rritur ate kishin preferencen e pare.

Ne ato momente mishi ishte ne hell dhe rrotullohej ngadale, duke leshuar dhjamin e shkrire, qe binte mbi prushin, kurse aroma e tij depertonte thelle ne gjoksin tone.

E shtrengova nga dore dhe me delikatese e terhoqa prej dore dhe u gjendem aty.

Aroma e mishit te shponte hunden. Mora thiken dhe tek brinjet e kecit mora pak “kerce” te tij dhe ajo hapi gojen e saj aq te bukur dhe une me doren time e futa tek goja e hapur, por ajo nuk mi leshoi gishttat, mi kafshoi lehte me shume, mi puthi me buzet e nxehta edhe syte i kishte mbyllur.

Besoj me shume i shijoi gishti im, se sa mishi i pjekur.

Kraheve i kisha hedhur xhakaventon ngjyre te zeze.

U permend, qeshi, me shikoi thelle me syte e saj vetetime, afroi koken tek veshi im :

“Do te te ha edhe ty si ky keci i gjore”….

Lokali kishte goxha kopesht, duke e perqafuar dhe puthur kaluam nje ore ne ate ajer te paster te natyres se bukur te fshatit.

Kur u kthyem per pese minuta erdhi porosia sipas tradites se vendit te saj.

-Do te pi raki-me tha- se nga anet tona ne pime me dolli. Keshtu edhe sot dua te pime dolli.

Erdhi rakia filloi mezeria, biseda, perqafimet, puthjet ne ate ajer te paster.

…Edhe natyra u tregua bujare me ne, na mbeshtolli me mantelin e saj, brenda ngrohtesise tone.

Te dy londronim ne detin e lumturise…