Bijes sime!
S’edi, pse me merr malli per ty ,
Sa here porten hap ,dhe iken prej shtepie.
Me krijohet nje boshllek ne shpirt,
Si te kem moshen e nje femije.
Ngasherehem ,lotoj ne heshtjen plake.
Me paloset zemra,dhe me ri ne merak.
S’di bija ime , pse te mendoj kaq gjate.
“””””””””””””””””””””””””
Te brishtat!
Zemra mban dashuri ,qe nuk e ndrojne kure rrugen.
Trokasin me hapin e gjurmeve,ne gjymtyre trupash.
Zemra si fshin ,por troket me fort.
Te tejdukeshme mbeten ,te brishta.(R.Z).
“””””””””””””””””””””””””””””””””
11 Nëntor..(Largim)
Zemra jep koncertin e fundit për ty.
Cigarja instrument luan në gishta,
Melodinë e tymit gri..
E pikëlluar, rendi kotësise, se pritjes.
I gjatë mendimi në litarë shi..
Po vjeshta sot ikën, largohesh dhe ti.
Me zërin e rënies së gjetheve te përcjell..
Dergjesh trotuarit, larg trupit tim.
Zemra jep koncertin e fundit në natë..
Duartrokitje gri, feshferijne larg..
“”””””””””””””””””””””””””””””
E dashur !
E mban mend kur ike prej Prishtine,
Une te veshtroja ty ,e ti mua.
Lutesha me kryet e cuar drejt qiellit,
Qe ti te mbeteshe po ajo grua.
E mban mend kur mu hidherua shpirti.
Se doja te me ishe me prane,
Por ti kishe lindur bashke me furtunat,
E smund te te mbaja me gjate.
Ti mesuar ishe me shiun,
Me ato pika qe ti preka ne sy.
Si lende te kaltra notonin,
Lodronin pa pyetur ne gri.
Kane ikur vite dhe muaj,
Haruar s’te kam ndonjehere.
Afromu pak neper duar,
Te luajme si luajtem atehere.
