11.5 C
Tiranë
E shtunë, 15 Shkurt 2025

Sava Fezga Branko

Pranë një përroji seç po elendisej,
Një drenush e bukur,nuk di se nga mbiu.
Ndali që ti fliste,ashtu si qëmoti,
Por nuk mundi dot, ajo e verboj.
“”””””””””””
Ju afrua pranë,goja po i merej,
Seç i tha dy fjalë,që s’kuptoj as vetë.
Ajo e habitur një vështrim i hodhi,
Si kristal i bardhë shikimi vezulloj.
“”””””””””””””
Tek qëndronte, mpirë edhe i tulatur,
Dielli hodhi rezet e shokoj t’tërin.
Para syve jeta iku fluturoj,
Veten seç e pa në qiellin e shtatë.
“””””””””””
Sytë kur i hapi, ju duk sì një ëndër,
E bukra e zallit,s’dukej asgjëkundi.
Një maraz e kapi,shpirtin ja plakosi,
E ngriu t’gjithin e bëri kallkan.
“”””””””””””
Mbrëmja zu të bjerë,e uli qepallat,
Bashkë me të dhe ti, zure të dremitje.
Sa zbardhi mëngjezi,smundje që t’prisje,
Vrapin tek përroj,mendoj se e priste.
“”””””””””””””
Më kot lodhej,ditve duke prìtur,
Sapo vinte mbrëmja,nëmëronte yjet.
Por drenushia bukur s’u duk asaj ane,
Sa dhe lum i rrjedhshëm filloj që t’thahej.
“””””””””””””””””””””””
Tek ty
Ai mëngjez nuk ishte si të tjerët. Zbritja e shkallëve, po bëhej gjithmon dhe më e vështirë,pasi brënda vetet ishte rënduar e në shpirt ndjente zbrazëti. Aty pran dikush kaloi,mirmëngjes i tha:-por ndjehej aq e pa fuqishme,sa dhe fjalët mezi i dilnin.Hypi makinës,priste të arrinte sa më shpejtë,në destinacionin që bluante në mëndje.
Rruga ishte e qet,muzika në sfond vinte ëmbël,
sìkur i thoshte këndo me mua.
Por për çudi i vinte e largët nuk e ndjente brënda saj.Për një moment fjalët e këngës i dhan një cëmbim,dy lot rrëshqitën në faqe, mbi duart rran të bër akull.I fshiu shpejt e shpejt për mos dhënë veten e dobët…përse??
Për çfar???i foli një zë nga brënda… tii kaq e fort je???për një çast syt ju hapën,hedh vështrimin në hapsirën pafund,retë e bardha formonin figura të ndryshme që ngjasonin me engjëjt.
Bukuria mahnitse e qielli,bëri që shpirti ti mbushej plot.Ndaloj diku piu një kafe e u nis përsëri,pas një kohe mbriti …atje ku qetsia e trupit mbizotron.U ul në një stol, sytë i mbylli të prehej,ajri që hynte brënda mushkrive,i dha jet qënjes s’saj.Mendimet e ngatëruara,filluan të merrnin drejtim,një zë i ngrohtë vinte nga thellësia,ndjej që ishte pran tij.Zot më dukej sikur thoshte:-në shtëpin tënde kam ardhë??,fëshfërima erës që frynte…unë gjithmon pran jush jam.
Çdo gjë e bukur e atij vendi,filloj të përcillej mbrënda,plogështika që rrinte fjetur, filloj t’ marri jet.Cicërima e zogjve jepte qetsi si melodi e një kitare që luante telat e çdo arterje që kishte trupi i saj.
Lot gëzimi i rrjedhin, nuk po besonte veten,Je tek unë,në shtëpin tënde,në shpin e Zotit vinte zëri brënda……
Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.