MBASE GABON
Mbase gabon,
nuk eshte si mendon ti
qe une jam dielli ne perendim
e lindja gjithmon ti
Une jam hena e erresuar
E ti hena e plot e ndricuar
une nje yll ne shkaterrim
e ti gjith yjet ne ndricim
Mbase une te dukem
nje pik uje ne krua
e ti cezma qe e buron
e con.uje edhe ne perrua
Mbase me shikon nje perrua pa uje
veten nje oqean qe smbaron kurre
ndofta me shikon si nje kandil i shuar
veten drit neoni qe vetem.ke ndricuar
Ndofta te dukem nje.peme e xhveshur
veten te gjelberuar e te veshur
Jo e ke.gabim,une jam nje lule ne zhvillim
jam e gjelber edhe me ngjyra plot
Lulet e mia falin.gjithmon gezim
po qe se te ndjej ne shpirtin tim
po kam dhe gjemba qe te cpojne
e nga une nje dite do te largojne
“””””””””””””””””””””””””””
THESARE
Gramshi im ti ke thesare
qe natyra ti ka fal
male te bukura rrethe e rrotull
te bukura ke cdo kaderr
Ke perrenj edhe lumenj
qe te siellin freski
ke edhe fusha te bukura
qe merr ushqim cdo njeri
Ke ujvaren ne Sotire
qe ta shton ty bukurin
Ne Holt ke konione
ke dhe shpellen shekullore
Nga malet e kodrat e tua
uje i fresket gurgullon
qe e mbushin ne krua
e asnjhere nuk mbarom
Bukurit skane te mbaruar
qe natyra ti ka falur
po ti ke dhe trazhgimi
qe dhe te vdekurin e ngjallin
FYEJT tuaj jane vlere
jana nje thesar i cmuar
ne shekuj i eshte renen
cobini ne mal me te ka lajmeruar
Fyejt e tua jane te njohur
jane kthyer ne sinfoni
sa me malle i degjojme
e me nje here te bien tek ti
Ke dhe kengen e kenduar
ku te gjithe iso i mbajne
me te bucete konaku
e kercejne edhe ne kembe
Mos harrojme kengen dyshce
qe kendojne e kercejne gra
me shamin ne duar
tundin belin me ngadale
Gjithmon e marrin shtruar
hedhin kembet me ngadal
me teminat e zbukuruara
kenaqesh duke i pare
Hedhin valle tundin.bele
njera e merr e tjetra e pret
do ta shikosh dhe nje here
kercehet me tere lezet
“”””””””””””””””””””””
PERSE
Nuk e shkrova vargun tim
po e mora e futa ne gji
i kthehem tani me mall
e shkruaj me nosargj
Jo se sme punonte dora
jo se me.ishte thare boja
jo se edhe pertoja
ishte koha ,vetem nxitoja
Te jesh grua te jesh nane
ke familjen ne plan te pare
duhet dyfishe me punuar
me shpejtuar kembe e duar
Mendja ime ku snxitonte
sa ne pune e shtepi
doja te isha shume e rregullt
te jepja e te merrja kenaqsi
E perdorja doren per te shkruar
atje ne pune perdit
ne dark kthesha e vazhdoja
e perdorja per te shkruar me femijet
Dora perdorej per te qepur
per te lare e pastruar
per te bere edhe hekurin
ne guzhine per te gatuar
Kembet nxitonin poshte e lartee
asnjhere s’ gjenin qetsi
ato shtiheshin vone ne dark
mbas mesnate si gjithnjil
Prandaj vargun nuk e shkrova
po shpirti me ndimoj
ai i ka shkruar te tere
me tha kur te vij koha do te ndimoj
Tani jam pak me e lire
e ai me ngacmon perdit nga pak
me sjell prone cdo kujtim
me thot neser do vij prap.
