Ku te vete me gjysem zemre,
larg nga vetja ku te shkoj
kaçurelat fshehin brishtesi femre,
kafshata dhembje perpij e sfidoj
Sa here i flas vetes ne heshtje,
gjysme gjalle, a gjysme vdekur
kerkoj ne shpirt me shume buzqeshje,
a gjithçka qe me ka mbetur.
“””””””””””””””””
Nese do
dhimbjen time ta perjetosh
Shko kalo “udhes se vjeter”
Tako te gjalle e te vdekur.
Falu e perfalu me gure e kroje
Kuvendo me toke e troje
E nese do
dhimbjen time mos e perjeto
Jeto….Jeto….Jeto…
Bije shi krejt qetesisht.
E lagen kujtimet neper vite.
Vetem nje pike mjafton ta shperlaje
dhimbjen e shpirtit.
Dhe pse keto pika shiu
lajmerojne pranveren plot hijeshi.
Le te lagen edhe syte e mi.
A.R.
Shembje Kujtese
———————–
Nuanca vijash lakuar
Thirrje heronjësh ëndërrimtar
Dhe grindemi me orët cunguar
Planetin e dhimbjes për ta vrarë.
Ca fleta shperndarë e zhubrosur
Zhgarravitur botë e ngatërruar
Aty fatet vulosur
Balancë për të dashuruar.
A.R.
Gërma A.
—————–
E para gërmë e alfabetit
Kryefjala e emrit tim
zgjon agimin e mëngjesit
Si gjithnjë në dëshpërim.
Gërmat tjera
Lekund era
Thonë per ty
Po vjen pranvera…
A.R.
Kam frike nga “terrori”qe shperndan energjine e ikjes.
Ti kam numeruar frymemarrjet,
rrjedhimisht’ edhe rrahjet e zemres.
Ishim barazim (sikur bekim)
Kam degjuar se heshtja,
esht’ fuqia e dyte n’bote (pas fjales)
Arsyet tona me t’forta se fantazia
Te pakrahasueshme heshtjet tona,
fozilizuar e shperbere nga dashuria.
Ti nuk je thjeshte fantazi
por shenjterim para syve t’mi.
