E VUAJTURA…
NËNË SHQIPËRI!
Të dua nënë Shqipëri
Je e vetmja nëna ime,
Të lanë me duar në gji,
Por je shqiponjë trime.
S’ju trëmbe dushmanit
Në shekuj të sulmuan,
E brënda dorë tradhtari,
Të shitur nënën luftuan.
Por ti ke qenë e zonja
Mes furtune s’u trembe,
Flamuri ynë shqiponja,
Simbol lartësive në qiell.
T’a ndanë trupin nënë
Në copëza e thërrime,
Çdo plagë, na dhëmb,
Kur truallit i vunë kufij.
Dhe sa do vuash Atdhe
Moj Evropa e pa mëshirë,
Trualli ynë, rrënjë e thellë,
Në shekuj kemi historinë.
Ndanë vëlla e motër
Kjo përherë s’durohet,
Shqiptare fisnike sofër,
Plaga shpejt do kurohet.
Bukurie Binjaku. 3. 10. 2020. GREQI.
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
SHPIRT I PADJALLËZUAR ZOTI E BEKON!
Rrushi ka aromë, i kthyer në verë
Po u bë uthull, s’kthehet mbrapë,
Gjarpëri zvarras, kur lëshon helm,
Fshihet ndër ferra, si një frikacak.
Dhelpëra dinake, pulat “lavdëron”
Me lajka të bukura, u shkon pranë,
Sheh zot shtëpie, ajo veten strehon,
Kur e zë plumbi, mbet shtrirë në anë.
Një lepurush, kur gjahtarin dëgjon
Turret lehtë e shpejt, diku fshihet,
Çiften e gjahtarit, Zoti ç’ia bllokon,
I pafajshëm lepuri, faqes i ngjitet.
Ujku shkoi te delet, me bariun “foli”
“Më ndihmo” i tha, “do të jap rryshvet,”
Bariu “florinjtë”, si i hutuar i mblodhi,
Por harroi çakallin, i kllaposi në siklet.
Kur tjetrin në hall të vet e lëndon
Mëkatet shpirtit tënd ke zgjedhur,
Shpirt i padjallëzuar, Zoti e bekon,
Diell ngroh dhe në kohë të vrenjtur.
Bukurie Binjaku. 2. 11. 2020. GREQI.
“””””””””””””””””””””””””””””
MIRË SE ERDHE NËNTOR I KUQ!
Dashurinë për Atdheun, askush s’ma mohon
Ti njeri që për Atdheun, le një “0” në koment,
Sa shumë më habit, shqiptar vetes s’i thotë,
Kur s’njeh nënë e babë, vetë zero ke mbetur.
Njerëz që Atdheun tonë s’e di përse s’e duan
Shpirti im patriotik, me këta bën shumë çudi,
Pa identitet kush harron, vëndlindjen e bekuar,
Atdheu ynë truall, me tej të dhimbshme histori.
Ti që e thua “zero” në poezi, të shpirtit patriotik
Unë gabimet i fal, por kurrë këtë gafë të madhe,
Kush s’do të mirën e Atdheut, nuk quhet shqipe,
Por një person që i ndihmon, ku janë tradhtarët.
Sot muaji i Nëntorit të kuq na trokiti, në derë
Muaji i kombit tonë, me të paluajtshme histori,
Izmaili i madh ngriti, flamurin simbol me vlerë,
E ditën e çlirimit, lavdi dëshmorët në përjetësi.
Pse ke mbetur shumë e varfër Shqipëria ime!?
Kjo pyetje pa përgjigje, loton popullin shqiptar,
Pa shpresë mbeti rinia, sot larguar në mërgime,
Ndritet Atdheu, kur vë bij të çmuar drejtimit lart.
