Bytyqi Ariana

Shpresës së fundit hiri iu shpërnda

U dogj ngaherë mbi shpirtin kala

E sot si pluhur mbi urë, aty e hodha

E shkreta shpresë, shpresë e gjora!

Befas, kujtimet i lexoja në erë

Të shkuarat që kaluan përherë

Dashuri, nxitim, takim, e përmallim

Sa do ta doja, atë kohë në rikthim

Të lexoj vuajtjet e çastit që prisnim

Edhe sekondat, me etjen përherë

Që s’pranin kurrë, zemrat që rrihnin

Kur buzët tona ndillnin pranverë,

Ndjesi, lakmi e dehje

Zhuritje, përmallim për prekje

Puthje e zjarr, pa fund, pa ujë

Përkulje, përpjekje, pa pra kurrë

Si sot, e një kohë para syve të mi

Si dje, kam kujtimin për atë lakmi

Si nesër të pres në përbetim

Çdo ditë të jetë në atë betim

Të duash, të duash, e të duash!

Kjo është çështja:

Nuk dua të mbetem në përmallim.