Fabula: 1.BURIMI DHE PELLGU
Nga uji i burimit ,te një gropë,
po merrte frymë një pellg i gjorë.
Një herë me kompetencë burimit i thotë:
– Ti aspak s’më ke në dorë.
Por burimi me mëndje kish stisur,
pellgut ujin t’ja pakësonte ca.
Veç atëherë pellgu e ndjeu veten të braktisur,
gjersa një ditë prej ditësh u tha.
2.KUNGULLI DHE DARDHA
Një kungull tek rritej dalëngadalë,
u mbajt që në fillim te një dardhë.
Dhe shprehej sa herë që vizitorët vinin:
– Shikimin para dardhës mua më hidhnin.
Dhe u rrit kungulli e mori famë,
por një ditë era e rrëzoi dhe e hodhi nën dardhë.
3 .ÇATIA
Çatia nga një e çarë pikonte,
dhe shiu binte te një tra.
I zoti shtëpisë të ngjitej lartë përtonte,
ndaj ashtu e la.
Një ditë ai e pa veten keq,
dhe nisi që t’a vlerësonte këtë gjë.
Por ç’e do se çatia kish dalë jashtë përdorimit krejt,
dhe trari qe kalbur e s’mbante më
4.GJAHTARI DHE ZAGARI
S’ka si unë tha një gjahtar,
gjuetinë zanat e kam.
Se në shenjë gjithnjë kam marrë,
kjo më bën më shumë me nam.
– Çdërdëllis,- i thotë zagari,
orë për orë e ditë për ditë.
Meritën unë e kam së pari,
që t’a nxjerr gjahun në pritë.
“”””””””””””””””””””””””
DO QE SHUAR E GJITHË BOTA….
Ti ike se u mërzite me mua,
nga një fjalë e vetme e pa bujë.
Por dashuria si valët e detit s’u shua,
dashuria s’është ujë.
Gjithnjë te fjalët e fillimit mbetëm,
tek ato u kapëm ditë pas dite.
Dhe për të mos më lënë mua vetëm,
më shpejtë u rrite.
Një fjalë ,e dashur,të bëri të ikësh,
mund të ikësh dhe për disa fjalë të kota.
Po të ishte kështu,ditë pas ditësh,
do qe shuar e gjithë bota.
“””””””””””””””””””””””””””
TE NJERI – TJETRI
Krejtë rastësisht u takuam atë ditë,
nën ca re që takoheshin diku lartë.
Ato hodhën pika shiu qetësisht,
dhe ne qëndruam gjatë,gjatë.
