I penduar
Cep më cep i rash evropës
Por nuk pash si vendin tim
I rash sa herë me grushta kokës
Ç’dreqin desha në mergim?
Ndihmë kërkova derë më derë
Por askush s’ma hapi portën
I thash vetës o i mjerë
Më mirë kërko mënd e kokës?
Ula kokën i zemëruar
Se u largova me duar bosh
Një ankth shpirtin me kisht ngujuar
E qetësi nuk gjëja dot
Në çdo vend që unë shetita
Takova plotë udhëtar të jetës
Njerëz pa ndjenja par nuk kisha
Që i benin veq hije vetës
Dede Deda
“””””””””””””””
Dikurë një kohë
Dikurë kam qenë dhe unë fëmijë
I përkëdhelur pa dyshim
Kujtoj ca çaste lumturije
Një mallë zotëron në shpirtin tim
Shokë e shoqe kam patur plotë
Isha i lumtur sa më s’ka
Dikurë ka qenë një tjetër kohë
Fukarenj, por zemër bardhë
Ajo kohë aq e bukur
Nuk besoj të kthehet më
Çdo kujtesë në shpirtë e strukur
Mbetët mallë aty përjetë
E nëse ju me pyesin sot
Cilën kohë do preferoja
Atje ku shpirti dëshiron
Unë pas saj do fluturoja
Dede Deda.
“””””””””””””””
Nostalgji !
Sa herë deshirat qëndrojn largë
Grushta bëj me mëndjen time
Por si një varkë mbi oqeanë
Shpirti tundët nuk gjën qetesinë
Dhe pse shpesh por pa deshirë
Shok i ngushtë m’u bë vetmia
Kur të kujtoj me nostagji
Në lotë mbytëm si femija
Kur foton tënde e ledhatova
Imagjinoja të kisha pranë
Oh sa herë më dridhej dora
Nga emocionet që shprehnin mall
Në çdo cast, në çdo sekond
Të përqafoj nëpër kujtime
Përseri mbretëron
Ajo princeshë e zemres sime !
