Si nisi poezia
Ime!
Si ndjenje e fuqishme dashurie.
Per njeriun me te dashur te zemres!
Nena Ime!
…..Nje Dite koha do te me vi,
Deshiroj te jete sa me large,
per mua dhe per ty.
Eshte e pashmangur,
qe nje dite te mos vi.
….Dua te me shkruash
dy vargje poezi.
Prane kokes time,
dua te me qendrosh!
Me zerin tend fuqishem,
dy vargjet te interpretosh.
Me nota e tinguj te fuqishem,
te gjithe rreth meje
te tunden, te rrenqethen,
si bresher loti t’ju vi.
….Jo nga qielli,
mbuluar me re te zeza,
…..por nga penda e dora jote.
Fjalet qe burojne ne zemer e
shpirtin e gjalleses time.
Keshtu nisi poezia ime…
Magjepsur si dashuria!!
….Nje ndjenje e brendeshme
me gufellonte.
Si zjarri po digjesha,
dhe akoma nuk po kuptoja.
Te Ishte fantazi.
Me poezine u dashurova…!
Gjumi mu trazua..!
mendoja, enderroja,fantazoja,
realitetin larg e doja.
…Amanetin e Nenes,
ne vend doja ta çoja.
Nuk doja te vinte ajo Dite,
me me te dashuren time te zemres,
te ndaheshim,te largoheshim.
Edhe nese do te vinte,
zemra ime do te fliste.
Embel apo e trishte,
s’bashku
jemi perjetesishte…!
Fatmira Limani 7Janar2O21
“””””””””””””””””””””””””””
Ti gezohemi
“Sfides”
Mengjesin e sotem,
Perballe me nje vidio.
Ne rrjetin social.
Shikoj Miken time Lushi,
Te shtruar ne spital.
E ndoqa me vemendje,
Shume kishte ndryshuar.
E lodhur,e raskapitur,
Buzeqeshja I mungonte
Ne oksigjen qendronte.
E shtruar ne spital,
Infektuar nga koronavirusi.
E frikshme e mallkuara,
Po me force e kurajo,
Lushi e ka sfiduar.
Fjalet falenderuese,
Te mike’s tone Lushi,
Plot shprese e optimizem,
Na preku ne shpirt.
Me lotet e saj ne sy,
Lot shprese e gezimi,
U bashkuan DHE lotet e mi.
Dhimbja me lendoj,
Suksesi I saj me gezoj,
Lushit me zemer I uroj
Per force e kurajo
Qe tregove,
Te lumte qe kovidin
E sfidove.
Sherim I shpejt DHE I plote
Jeten normal ta vazhdoni
Me gjithe ata qe te duan.
Askujt mos I mungo,
DHE me zemer I do.
Te gezohesh e lumturohesh.
