NËNËS TIME MARA
.
Koha nuk ka nevojë për premtim,
Me ty mësova se ndjesitë e mia,
Nuk kanë nevojë për shumë fjalë,
Se mund të jem e fortë ne cdo veprim!
.
Gjithmone me thoje, mos te kesh nevoje bije,
Qe dikush te te tregojë si jetohet,
Te ngresh kokën për të kërkuar ndihmë.
Ti nëna ime ma largove dobësinë!
.
Më dhe një formë të të besuarit,
Pa patur nevojën të zotohem,
As tek një shpresë apo një premtim!
Por vetem udhëzimet e tua të zbatohen!
.
Sepse me fuqinë tënde moj Nënë e dashur!
Me bere te eci perpara,
Me bëre të besoj tek vetja,
Aty ku shtrihej mirësia dhe e mbara!
.
Me kujdesin tënd më bëre të besoj,
Më shumë se ç’kisha imagjinuar,
Duke më shtyrë me gjithë forcën të guxoj,
Te dal jashtë guackës ku isha mbyllur,
Dhe jeten me djerse ta perballoj!
.
Jam e sigurt per vend-ndodhjen tende,
Atje ne parajse me duket se te shikoj,
Vetem atje zemra dhe shpirti jot kane vend,
Je brenda meje dhe kurre nuk te harroj!
.
Gj. Dajani…. .Zadrimë.
“”””””””””””””””””””””””””
JEHONË SHQIPTARE
Jena mbledh n’trojet Shqiptare,
Shumë poet e poetesha,
E mendojmë Shqipërinë të madhe,
Atdheun tim, kështu e deshta!
Me t’gjithë shkronjat e alfabetit,
Krijojmë vargje mbarë e mbarë
Ne lexuesin bëjmë për veti,
Por ATDHEU është n’plan të parë!
Buçet vargu dhe tingëllon,
Me shkronja t’bukura t’gjuhes Shqipe,
N’zemer dashuria vlon,
Per të gjithë trojet etnike!
Jeton vargu i poezisë,
Bashkë me shkronjat Shqiptare,
Brënda trojeve të Shqipërisë,
Por dhe në Shqipërinë e madhe!
Gj. Dajani……….Lezhë
“”””””””””””””””””””””””””
FËMIJËT DJE DHE SOT
Për fëmijët po shkruaj dy fjalë,
Po i shkruaj për bukuri,
Më vijnë shprehjet mbarë mbarë,
Sot jetojmë në lumturi.
Të gjithë kemi telefona,
Luajm n’fejsbuk e nuk zëmë vend,
Librat s’janë ne planet tona,
Per këtë punë s’pyesim askënd.
Ref.
Unë kam ra në pikë të hallit,
Fëmija shkollë të lartë mbaron,
S’ke çi bënë as vajzë as djalit,
Pjata larës ai përfundon.
Dikur s’kishim internet,
As telefona nëpër duar,
T’shihje feminë kishte lezet,
Shkonte n’shkollë për të mësuar.
Me shkop e cingel ecnim vrap,
Topa leckash nëpër duar,
T’gjithë së bashku luanim top,
S’njihnim drogen e mallkuar.
Ref.
Unë kam ra në pikë të hallit,
Fëmija shkollë të lartë mbaron,
S’ke çi bënë as vajzë as djalit,
Kamarjer ai përfundon.
Shume femijë veç n’internet,
Kalojnë kohën pa pushim,
Sakrificë bëjnë prindët e shkretë,
Por fëmija rrin pa mësim.
Dhe kështu pa e kuptuar,
“Mbaron” shkollen n’internet,
E sheh duke diskutuar,
Deputet në parlament.
Ref.
Unë kam ra në pikë të hallit,
Fëmija shkollë të lartë mbaron,
S’ke çi bënë as vajzë as djalit,
N’emigrim ai përfundon.
