PËR DASHURIN
*******************
Sa shumë vargje për ty u thurën,
Nektar pafund u derdh mbi fleté,
Një ngrohje shpirti, tik-take zemre,
Heré lot pafund, herë mall qé vret.
Për dashurin sa shumë kané folur,
Aq shumë ,kam folur edhe uné,
Si dallgë deti qé vjen rrëmbyer,
Jam ndier e dehur, me parfum.
Si jeta vallë ,do kish kuptim?
Po mos té dije ç’është dashuria,
Një fllad i ngrohté qé té ngroh gjiné,
Një drité magjike ,diell lumturie.
Dhe fjalë e ëmbël del e kulluar,
Mbi qelq kristali, larë me borë,
Se dashuria është vet bekim,
Është burim drite që nuk shteron.
Falni dashuri njerzve qé u rrethojnë,
Pasi lumturohesh ti lumturon dhe një tjetër.
“””””””””””””””””””””””””””””
ΚËNGA E POETIT
Me këngë në buz ka lindur
Që kur penën në dor mori
Se nga vargjet, vjen dhe kënga,
Këndohet siç ta ka ënda.
I këndon fushës dhe malit,
Vajzës, djalit i këndon,
I këndon gjithë bukurive,
E stolis ëmbël me dorë.
Këndonë dhe majë e penës
Stolisur me dritë të hënës,
Ashtu siç di veç poeti,
Këngë malli, këngë djepi.
Magjiplotë bëhet dhe vargu,
Kur i këndon, dashurisë,
Me mentel ari ,mbulohet,
Dhe djepi ,i diturisë.
