MË LINDI ZANA MË E BUKUR E ILIRISË
Nën qiellin puplor , me ngjyra vjeshte ,
më lindi Zana më e bukur e Ilirisë ,
kërthizën ma lidhi me fije gjineshtre ,
në buzë më vuri muzën e poezisë …
Flladi më përkundi në djepin e vjeshtës ,
me ritmin e tingujve të lashtësisë ,
mes vegimeve ndjej ende , dirigjimin e erës ,
simfoninë e ëmbël të ninullës mbi gjinj .
Teksa vjeshta hidhte vallen e gjethes mbi mua ,
puthja e nënës , rridhte ujvarë mbi faqe ,
dyzet ditë dhe net me ëngjëj kam vallëzuar ,
këtë valle hedh ende me ndonjë flutur nate .
Teksa shpirti lundron nëpër oazin e poezisë ,
më ndjekin krakëllima korbash gjëmimtare ,
me rrezen diellore që më dha Zana e Ilirisë ,
lundroj drejt tempullit të Safos legjendare .
Ah , kjo nëna ime , me pamje të perëndishme !
Fytyrën vjeshtake më përkëdhel si dikur ,
më nxit të kapërcej dallgët e jetës , si zogu i stuhive ,
pasardhësve t’u lë një emër të ndritur .